කර්ම නම් කරුම චිත්‍රපටය නරඹමින් කා දමන ලද මිනිත්තු 80ක්......

ප්‍රසන්න ජයකොඩි නම් තරුණ නිර්මාණ කරුවාගේ නවතම සිනමා කෘතිය වූ කර්ම  මංගල දර්ශනය නරඹන්නට ඇරියුමක් ලදි මි. මේ මංගල මොහොත එන්න ට පෙර මාස ගණනාවක් පුරාවටම දැවැන්ත ප්‍රචාරන යාන්ත්‍රණයක් ද කර්ම වෙනුවෙන් දියත් කොට තිබිණි. ඒ සඳහා ටෙලිවිෂන් පත්තර ගුවන් විදුලි මතු නොව සයිබර් අවකාශයද නිර්මාණාත්මක ව භාවිතයට (මුහුණු පොත,වෙබ් අඩවි හරහා) ගෙන තිබිණි. මේවා පරිශීලනයෙන් ලද උත්තේජනයත් ප්‍රසන්න ජයකොඩිගේ පෙර නිර්මාණ හොඳින් රස විඳ තිබීමත් හේතුවෙන් මම ද සොම්නස් සිතින් යුතුව සියලු වැඩ පසෙක ලා නියමිත වේලාවට රීගල් සිනමා ශාලාවට ගොස් අසුන් ගත්තෙමි.

මං මුලාව ඇරඹෙන්නේ එතැන් සිටය.

ආරම්භයම මල විකාරයකි. දිය ටැංකියක ඇති වතුරේ ගිලි නාන්නේවත් කිමිදෙන්නේවත් විනෝදවන්නේවත් නැති තරුණයෙකි. මෙය බලන ප්‍රේක්ෂකයා මුලින් සිතන්නේ තරුණ මල සිරුරක් වතුර ඇතුළේ පාවෙනවා වැනි හැගීමකි.එහෙත් එකී තරුණයා එක් වරම ප්‍රෙක්ෂක කන් බිහිරි කරවමින් ජලයෙන් මතුවෙයි.මේ රූප රාමුව ගෙනෙන්නට උත්තම කැමරා භාවිතයක් නම් යොදා ගෙන ඇත. නමුත් ප්‍රේක්ෂකයා වෙත ගෙනෙන පණිවුඩයක් නම් නොමැත. මෙලෝ දෙයක් නොතේරේ. කාටත් නොතේරෙන මේ අපභ්‍රංසයට සම්භාව්‍ය ලේබලය අලවා ප්‍රේක්ෂකයා ගොනාට අන්දවා ඇත.

මේ ගොනාට ඇන්දිල්ල හරියටම එළිවන්නේ කර්ම එළි දක්වන්නටත් පෙර සිටම සයිබර් අවකාශය හරහා විවිධ පුද්ගලයන්ගේ මත ලෙසින් (ලාංකීය විචාරකලාව භුක්තියට සවිකරගන සිටින්නන් හරහා) කර්ම වැනි චිත්‍රපට තේරුම් ගැනීමට නම් ලාංකීය ප්‍රේක්ෂක සමාජය තව බොහෝ දියුණු විය යුතුය වැනි පඬි වදන් විසුරුවා හැර තිබීම නිසාය. 

මේ වදන් හරහා(ලාංකීය විචාර කලාවේ පරවේණි කරුවන්) තමන් සිනමාවේ කෙළ පැමිණි තැනැත්තන් ය ප්‍රේක්ෂකයන් මොඩයන්ය 

යන ආකල්පය  සමාජ ගතකොට අවසන්ය. 

දැන් සිනමා ශාලාවට යන ප්‍රේක්ෂකයා මෙලෝ දෙයක් නොතේරුණත් මොඩයා ලේබලයෙන් ගැලවීමට නියමයි මාර චිත්‍රපටිය කියමින් 

බලු කුක්කන්සේ ආපසු යති. (රජෙක් හෙලුවෙන් ඇරියේ මේ න්‍යායෙනි)

දැන් අප යළිත් කෘතිය දෙසට හැරෙමු. 

ඇදුම රෝගයෙන් මිය යන ගැහැනියකගේ හුස්ම ගැනීමේ ශබ්දය, පූසන්ගේ ශබ්දය,ආදී ශබ්ද ඔස්සේ භාව ප්‍රකාශනයක්  කරන්නට අධ්‍යක්ෂවරයා වෙහෙසක් ගෙන ඇතත් ඉන් ද විඳවන්නට වී ඇත්තේ ප්‍රේක්ෂකයාටම ය. එම ශබ්ද භාවිතව ඒ තරමට ම කනට අමිහිරිය. 

ප්‍රසන්න මීට පෙර ඔහුගේ සංකාරා චිත්‍රපටය ශබ්ද ඔස්සේ මැනවින් හසුරුවා තිබූ අයුරුද සිහිපත් කළ යුතුය.(යුවතියකගේ වළලු ගැටෙන හඬ). එහෙත් කර්ම තුළින් ඒ ප්‍රතිභාව ද වළ පල්ලේ ය. වසන්ත ඔබේසේකර අශෝක හඳගම වැන්නෝ ශබ්දය නිර්මාණ ශිලිව භාවිතයට ගෙන ඇත.

මෙයින් නොනැවතෙන අධ්‍යක්ෂවරයා බර්ග්මාන් ශෛලියක් ද කෘතියට දක්කාගෙන ඇවිත් යළිත් නා ගනී. බලෙන් ඔබ්බවන ලද වේදිකානාට්‍යාකාරයෙන් පෙන්වනු ලබන සිහින දර්ශන ඊට කදිම නිදසුන්ය. මේ දසුන් මගින් කියන්න හදන්නේ මොනවා ද?මානවීය 

මනෝ භාවයේ සංකීර්ණත්වය ද? නැත නරඹන්නාට අනුව නම් කාලය කා දැමීමක් පමණකි

//අධ්‍යක්ෂ වරයාම පවසන පරිදි කර්ම කතා සාරාංශය මදක් ගෙන බලමු.

තම මවගේ වියෝව පිළිබඳව ස්වයං වරදකාරී හැගීමක පසුවන පියල්, තම ජීවිතය තුළ ඇති වූ රික්තකය පුරවාලනු වස්, යාබද නිවසේ ජීවත්වන අමන්දාගේ ජීවිතයට එබී බලයි.

අමන්දා පියයුරු පිලිකාවකින් පෙළෙන බව දැනගන්නා ඇගේ පෙමිවතා වන නදී තුළ, ඇය කෙරේ පෙර තිබූ ඇල්ම කෙමෙන් අඩුවන්නට පටන් ගනී.

තම බාහිර රූපසෝබාව කෙමෙන් වියකී ගිය ද, පියල් තමා පිළිබඳව ඇති හැගීම හුදෙක්ම 

ලිංගික කාරණයක් බව සිතන අමන්දා පියල්ව ඉන් නිදහස් කරලීමේ අටියෙන් ඔහුව පොළඹවා ගනී.

අමන්දා පියයුරු පිලිකාවකින් පෙළෙන මරණාසන්න රෝගියෙකු

බවත්, ඈ දැනටමත් එක් පියයුරක් ඉවත් කළ තැනැත්තියක් බව දෑසින් දැකගන්නා පියල් තමා තම මව හා සංවාසයේ යෙදුනාක් මෙන් හැගීමකින් කම්පාවට පත්වෙයි.

තමා තුළ ඇති වූ වරදකාරී හැගීමෙන් නිදහස් වනු වස්, පියල් විසින් අමන්දාව ඇගේ මරණය දක්වා රැකබලාගනු ලබයි.

මානව සම්බන්ධතා පිළිබඳව තමා තුළ මුල්බැස ගත්තා වූ දුර්මත පසෙකලා පියල් තම මවගේ අභාවය යථාර්තයක් ලෙස භාරගැනීමට පෙළඹේ//

මෙහි කතාව දිවෙන්නේ පියල් නදී හා අමා වටාය. මේ තිදෙනාම තිරයට එන්නේ ඕපපාතිකයන් ලෙසින්ය.අග මුල මැදක් නැත. අවසන අපට හැගෙන්නේ මේ ද ඕපපාතිකයෙකුගේ පිස්සුවක් ලෙසින්ය.

අධ්‍යක්ෂ වරයාට අනුව නම්, තම මව මරණය සමග පොර බදද්දී ඒ ඇඳේම සුව නින්දක පසුවන පියල් ඒ රික්තකය පුරවාගන්නේ අල්ලපු කාමරයේ සිටින ගැහැනියගේ රෝගි තත්ත්වයන් තුළ දී ඇය රැක බලාගැනීමෙනි. මේවා කාට කියන්න ද?

මව ගේ මරණයෙන් පසු පියල් ගෙදරින් නික්මෙයි.එය ඉතා මැනවින් සිනමාරූපීව ඉදිරිපත් කරන්නට අවස්ථාව උදාකරගෙන තිබියදීත් පියල් ට පණ දෙන නළුවා ගේ අධි රංගන ශෙලිය හේතුවෙන් එතැනද අනා ගනී. පියා සහ පියල් අතර ඇතිවන දුරකථන සංවාදය ඉතා කදිමට (තා....තාත්.... තාත්තේ...)ආරම්භ වුවත් තප්පර කීපයකින්ම එය විනාශකරගන්නේ අධ්‍යක්ෂණයේ දුර්වලතා හේතුවෙනි.

දැන් අප අධ්‍යක්ෂවරයාගේ මේ වැකිය ගෙන බලමු.

//(මානව සම්බන්ධතා පිළිබඳව තමා තුළ මුල්බැස ගත්තා වූ දුර්මත පසෙකලා පියල් තම මවගේ අභාවය යථාර්තයක් ලෙස භාරගැනීමට පෙළඹේ.)//

ඉහත කියමන යාථාර්තයක් කරන්නට ගෙන ඇති පියවර කුමක්ද යන්න අපට ඇතිවන ගැටලුවයි. වතුර ටැංකියක ජලයේ පාවීම මගින් ද එය කියන්න හදන්නේ.මේවා මහා අවුල් ජාලාය.

මේ අධ්‍යක්ෂවරයාගේ තවත් කියමනකි.

//(තනි බිත්තියකින් වෙන් වූ නවාතැන් දෙකක් ...... එක් පසෙක තනිකඩ තරුණයෙක් ......අනෙක් පස වසර ගණනකට පසු හමුවූ පෙම්වතුන් යුවලක් ...... )/ /

චිත්‍රපටය නරඹන විට මෙය පල් බොරුවක් බව පසක් වෙයි. විටෙක පියල් උඩ තට්ටුවකය. යුවළ පහල තට්ටුවේ ය. එහෙත් කාමරයේ සිට පියල් ජනෙල්කවුළුවෙන් අල්ලපු කාමරය බලයි. මේවා අධ්‍යක්ෂවරයා ගේ අතින් සිදුව ඇති අත් හල නොහැකි වැරදිය.

එසේම අතිශ සියුම් ලෙස සිනමා භාවිතය ප්‍රෙයා්ජනයට ගත් තැන් ද නැතුවා නොවේ. පූසාගේ මිය යාම , නාන කාමරයේ වතුර එළියට යන තැන කාණුව කකුලෙන් වැසෙන සේ සිටීම වැනි දර්ශන සුපසන් ය.

එහෙත් නොසෙල්වෙන රූප රාමු දෙස බලමින් ප්‍රේක්ෂකයාට ගෙවන්නට වෙන කාලය අති මහත්ය. මෙය සිනේ කැමරාව භාවිතයේ හොඳ ඉසව්වක් විය හැකි මුත් ඉන් කෘතියට වු සුගතියක් නම් නැත. එසේ නම්  උත්තම කැමරාකරුගෙන්ද වැඩක් වී නොමැත.

සමස්ථයක් සේ ගත් කල අපට සිනමාහලෙන් එළියට එන්න වන්නේ මෙලෝ රහක් නැති ගන්න හසරක් නැති රූප මාලාවක් දැකගැනීමෙන් ඇති වන කේන්තියත් සමගය. එය මට අනුව නම් කරුමයක් ගෙවු මිනිත්තු 80කි. අපරාදෙ කාලේ.....

මේ 

නලින් දිල්රුක්ෂ වන

මගේ අදහසයි...

මේ පිළිබඳව වෙනත් ඕනෑම පාර්ශ්වයකට කිසිදු සංස්කරණයකින් තොරව තම අදහස් දැක්වීමට මෙම බ්ලොග් අඩවියෙන්ම ඉඩ වෙනකොට ඇත.පූර්ණ සංවාදයකට ද විවෘතයි. 

ඔබේ අදහස් (කුණු හරුප වලංගු නැත) සිංහල යුනිකේතවලින් ලියා මතු දැක්වෙන විද්‍යුත් තැපෑලට යොමු කරන්න.

ndilruksha@gmail.com

සේයා රූ උපුටා ගැනීම කර්ම fb පිටුවෙනි