ලෝක උරුම වියට්නාමයේ හැ ලොං බොක්කේ ( Ha Long Bay) අසිරිය විඳිමු

 Ha Long Bay
‘කු චි’ ගැන විස්තර කරපු  ලිපියෙ කියපු විදිහට අපි එදා ‘කු චි’ උමං බලලා,(මුල් ලිපිය  කියවන්න මෙතැනින් යන්න)
අතරමගදි වියට්නාම් බත් වේලකත් රස බලලා හවස සයිගොන් නුවර ඇවිද්දා. පහුවදා උදේම වියට්නාමයෙ අගනුවර, හැනෝයි (Hanoi) බලා ගමන් කිරීමයි බලාපොරොත්තුව. ඒ ලිපියෙ මුලින්ම සඳහන්  කළ පරිදි අපේ වියට්නාම් ගමනේ ප්‍රධාන අරමුණවුණේ  ‘හැලොං බොක්ක’ (Ha Long Bay) නැරඹීම.
හැ ලොං බොක්ක යුනෙස්කෝ සංවිධානයෙන් ලෝක උරුමයක් ලෙස නම්කර ඇත්තේ 1962දී. මෙහි ඇති කුඩා දිවයින් ගණන 1600ක්.
සයිගොන් සිට හැනෝයි කියන්නෙ පැය 2ක ගුවන් ගමනක්. අපි හැනෝයි වලට යනකොට ටිකක් දවල් වෙලා. අපිව පිළිගන්න ඇවිත් හිටියා, මෙතෙක් කල් මෙවැනි සංචාරයකදි අපිට මුණගැසුණු හොඳම මගපෙන්වන්නා, තියොං (Tiong). ගුවන්තොටුපොල සිට නගරයට යන ගමන හරිම නිස්කලංකයි. පාර දෙපැත්තෙම කොළ පාට. තියොං අපේ විස්තර අහනවා. ලංකාව ගැන දන්නවලු, ලස්සන රටක් කියලා අහලා තියනවලු. හරි සතුටුයි මට. 
හවස් වරුව නිදහස් නිසා අපි හැනෝයි වල ඇවිදින්න තීරණය කළා. හරිම සුන්දර නගරයක්! සයිගොන් වගේම හැනෝයි කියන්නෙත්, වියට්නාමය ප්‍රංශ යටත් විජිතයක්ව පැවති කල ගොඩ නැගූ නගරයක්. හැනෝයි පුරාම ඇති ප්‍රංශ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයට අනුව තැනූ ගොඩනැගිලි නිසා දැනෙන්නෙ යුරෝපීය නගරයක ඇවිදිනවා වාගෙ. නගර මධ්‍යයේ තිබෙන විශාල වැව මෙහි සොඳුරු බව තවත් වැඩි කරනවා. අපි පයින්ම ගියා ‘පීසා හට්’ එකක් හොයාගෙන. ඒක නම් හරිම විනෝදජනක අත්දැකීමක්. කොයිතරම් දුරක් ගියාද කියලා මතකත් නැතිතරම්. නගරයේ ලස්සන නිසා වැඩිය ගමන් මහන්සියක් නම් නෑ. ඔන්න ඉතිං ගිහිං ගිහිං පීසා හට් එකක් නම් හොයාගත්තා. 
අපේ සේවයට ආවෙ හරිම ප්‍රසන්න පිරිමි ළමයෙක්. හැබැයි ඉංග්‍රීසි වචනයක්වත් බෑ. බොහොමයක් වියට්නාමුවන්ගේ ඉංග්‍රීසි දැනුම බොහොම දුර්වලයි. කොහොම හරි මේ ළමයා ඉංග්‍රීසි පුළුවන් කෙනෙක් හොයාගෙන ඇවිත් අපේ කෑම ගෙනත් දුන්නා. ඉන් පස්සෙ හරිම අමාරුවෙන් හතර බීරි කතාවෙ වාගෙ භාෂා දෙකකිනුයි, හස්ත මුද්‍රාවෙනුයි ගැටගහගත්ත සංනිවේදන කටයුතුවල යෙදුණු අපි, කෑම කාලා ඉවරවෙන විට බොහොම කුළුපඟ වෙලා. 

පහුවෙනිදා අපි පිටත්වුණා හැ ලොං බොක්ක, එහෙමත් නැත්නම් අපේ ගමනේ ප්‍රධාන අරමුණ බලා. හැනෝයි සිට ගමනට ගතවන කාලය පැය 3ක් විතර. මග දිගට තිබුණෙ කොළම කොළ පාට කෘෂිකාර්මික ඉඩම්. මෙන්න මේ ගමනෙදි තමයි, මම කලින් ලියූ ලිපියෙ සඳහන් කළ, දුක්බර වියට්නාම් ජීවිත ගැන විස්තර තියොං අපිට කීවෙ. ඔන්න ඉතිං අපි ගමනාන්තයට ආවා. එක එක ජාතියෙ බෝට්ටු පිරිලා. කීයක්ද කියලා හිතන්නවත් බැරිතරම්. අපේ බෝට්ටුව කොයි වගේද කියලා දැනගන්න කල් හදිස්සි වගේ. එක රැයක් මේ බෝට්ටුවක ගතකරන්නයි අපේ සැලැස්ම. 
‘හැ ලොං ග්‍රීන්’, අපේ බෝට්ටුවෙ නම: ලස්සනයි, සුව පහසුයි. ලොකු බෝට්ටු ගමන් කළ නොහැකි තැන් වලට සංචාරකයින්ව රැගෙන යාමට කුඩා බෝට්ටුත් සූදානම් කර තිබෙනවා. අපිත් එක්ක තවත් කුඩා කණ්ඩායම් 4ක් හිටියා. ගමන පටන්ගත්තෙ දිවා ආහාරයත් එක්කම. වියට්නාම් කෑම හරිම රසයි. අපි හතරදෙනාම නිර්මාංශ නිසා ඒ තරම් විවිධත්වයක් අපි බලාපොරොත්තු වුණෙත් නෑ. ඒත් හැම කෑම වේලක්ම එකිනෙකට වෙනස්වුණා. කෑම කාලා අපි බෝට්ටුවෙ උඩ තට්ටුවට ගියා. කොයි වෙලාවෙ, කොතනින්ද අපි පළවෙනි දිවයින දකින්නෙ කියලා නොඉවසිල්ලෙන් හිටියෙ. හරියට තවානක් දාලා වගේ බෝට්ටු සිය ගණනක් මුහු‍දෙ. ටික වෙලාවයි යන්නවුණෙ...
මෙන්න බලන බලන හැම පැත්තෙන්ම දිවයිනක්! මට දැණුනෙ අපි කොහෙන්දෝ කඩං පාත්වෙලා වාගෙ පාරාදීසයකට. සුන්දරත්වය කොහොම ගොනු කරන්නද වචන වලට! 
හැම දිවයිනක්ම මුහුදින් උඩට පැන නැගි, තිරස් අතට විහිදුණු හුණුගල් වලිනුයි නිර්මාණය වී ඇත්තේ. මේ  හුණුගල් පර්වත මීටර් 50 සිට 100 දක්වා උස බවයි සඳහන් වෙන්නේ. මේවායේ ඇති විශ්මිත සෘජු ස්වභාවය නිසාම මේ දිවයින් මිනිස් වාසයෙන් තොරයි. මිනිස් පහසින් තොර නිසාම නොකිලිටියි.බොහෝ ඒවායේ වටේටම වතුර පාරට ඇතුලට ගෙවී ගිහින්. මේ වතුරට ගෙවී ගොස් සෑදෙන නිර්මාණ මෙහි වටිනාකම තවත් වැඩි කරනවා. සමහරක් තැන්වල ගුහා වල්. තවත් තැන්වල ආරුක්කු. සමහරක් ආරුක්කු කුඩා බෝට්ටුවක නැගී යටින් යන්නට හැකි තරමේ. වටේටම උස් දිවයින් වලින් වටවූ තැන් හරියට වැව් වගේ. උඩ බැලූවිට දැනෙන්නේ ගැඹුරු ළිඳකට වැටිලා වගේ. අපි ගියපු විදිහටම චූටි ආරුක්කුවක් යටින් ආයෙම එළියට ආවා. 
මේ විශාල හුණුගල් පර්වතවල ඇති අනෙකුත් විශේෂත්වය තමයි මේවායේ පිහිටා ඇති විශාල හුණුගල් ගුහා. ඇතුලත හිතාගන්නත් බැරිතරම් විශාලයි, ඒ වගේම අලංකාරයි. අතිශයින් විසිතුරු නිර්මාණ වලින් සමන්විත මෙම ගුහාවල් වචනයේ පරිසමාප්ත අරුතින්ම ස්වභාව ධර්මයේ විශ්මිත නිර්මාණයන්. අතිවිශාල ප්‍රදේශයක් පුරා පැතිරුණු මෙම ගුහාවල අඳුරු තැන්වලට විදුලි ආලෝකය සපයලා. එයින් මෙහි ඇතුලත අලංකාරය තවත් වැඩිවී පෙනෙනවා.

කයැක් බෝට්ටු හැ ලොං බොක්කෙ ජනප්‍රිය අංගයක්. මෙවැනි ක්‍රියාකාරකම් වලට මෙන්ම ගල්ගුහා නැරඹීමට යාම සඳහාත් බෝට්ටු තාවකාලිකව නැංගුරම් දාන තැන්වලට, බඩු විකුණන්න හබල් ගාගෙන බෝට්ටු වලින් එන මිනිසුන් හවස් වරුවට සුලබ දසුනක්. හැම බෝට්ටුවක් ළඟටම යනවා දැක්කත්, කවුරුත් බඩු ගන්නවා නම් දැක්කෙ නෑ.
පුංචි බෝට්ටුවෙන් ගිය ගමන් ටික හමාර කරලා අපි ආපහු අපේ බෝට්ටු නිවහනට ආවා. දැන් නම් හොඳටම හවස් වෙලා. ඈත මුහුදෙ ඉර බහිනවා: හරිම අපූරු දසුනක්. ඉක්මනටම අඳුර ගලා එනවා. රාත්‍රී  ආහාරයට යනකල් පුංචි විවේකයක් ලැබුණා. හැමෝම කාමර වලට ගිහින්. රෑ කෑමට තව වෙලා තිබුණත් අපි කලින්ම සූදානම් වෙලා උඩ තට්ටුවට ගියෙ මේ සුන්දරත්වය බිඳක්වත් අපතේ නොහැර උපරිමයෙන්ම විඳගන්න ඕනෙ නිසායි.
 වට පිටාව හරිම නිශ්ශබ්දයි. ඇඳිරි වැටුනට පස්සෙ නම් බැලූ බැලූ අත ඇත්තෙ හරිම ගුප්ත බවක්. ඒත් මේ අඳුරු ගුප්ත බවෙත් මොකක්දෝ ලස්සනක් තියනවා. හැ ලොං බොක්ක පුරාම තැන් තැන්වල බෝට්ටු නැංගුරම් දාලා. බෝට්ටුවල දැල්වූ විදුලි එළි, මේ අඳුරු පරිසරයෙ මවන්නෙ ආකර්ශණීය දසුනක්. හරියට කළුවරේ පියාඹන කණාමැදිරියො රෑනක් වගේ. 

අමතකවුණානෙ කියන්න, අපි මේ ගමන ගියෙ නත්තල් දවසෙ. ඉතිං එදා රෑ බෝට්ටුවෙ අපූරු නත්තල් සාදයක් අපිට.  
සුවබර රාත්‍රී ආහාරයකට පස්සෙ, යාන්තම් ඉර පායාගෙන ආවා. රිදී පාටින් බැබලෙන මුහුද බලන්න ලස්සනයි. තවත් අළුත් දවසක්. උදේ ආහාරයෙන් පස්සෙ බෝට්ටු ඔක්කෝම ආපහු ගමන් අරඹලා. ටිකින් ටික අපි මේ අතිශයින් සුන්දරවූ පාරාදීසයෙන් ඉවතට යනවා. 

හැම දිනකම අති විශාල සංචාරකයින් ප්‍රමාණයක් රැගෙන මෙහි සැරිසරන බෝට්ටු සිය ගණනක්! පුදුමය නම් චූටි පොලිතින් කැබැල්ලක්වත්, බෝතල් මූඩියක තරමේ අපද්‍රව්‍යයක්වත් දකින්න නැහැ. හැ ලොං බොක්ක ආරක්ෂා කිරීමට මෙහි ඇති වගකිවයුතු ආයතන සියල්ලක්ම සැදී පැහැදී සිටිනවා. පිරිසිදුකම, පිළිවෙල හා සංවිධානාත්මකබව අතින් මෙම සංචාරකපුරය ඇත්තේ ඉතාමත්ම ඉහළින් බව සඳහන් කළ යුතුමයි.

වියට්නාම් චාරිකාව ඇසුරින් සටහන කළේ 

සමුද්‍රිකා හේරත්