පොත් පහ ම මල් හතයි! - අමරෙගෙ පොත් විචාර - 3

මධ්‍යම රාත්‍රිය යි. ඉසෙඩ් නගරයේ; තුන්වන හරස් වීදිය ආරම්භ වන තැන දකුණු පසට වන්නට තේක්ක ලීයෙන් තැනූ කුඩා සොල්දර ගෙදරක් තිබේ. එහි උඩුමහලේ ඇති එක ම කාමරය තුළ වයස්ගත පිරිමියෙක් නිදි වර්ජිත ව පොත් - ගොන්නක් පෙරළමින් සිටී.

අබලන් මේසය මත ඇති පුරාණ චිමිනි ලාම්පුව ද විසිරී ඇති ලිපි - ලේඛන හා හඬු ගඳැ’ති ඇඳුම් - ආයිත්තම් ද කළු පැහැති එක ම පුටුව ද මේ පුද්ගලයාගේ ගුප්ත හා මායාකාරී බව මොනවට පැහැදිලි කරයි. මේසය යටින් වරින් - වර මතුවන බෝතලය හා අපිරිසුදු කුඩා වීදුරුව; ඔහු පිළිබඳ තවත් කථාන්දරයක් නිරූපණය කරයි.


හෙතෙම පප්පා මහත්තයා නමින් හැඳින් වේ. ඔහු මේසය ළඟ දණ ඔබා; බිම අත ගාමින් වීදුරුව හා බෝතලය සොයන සෑම වාරයක් පාසා ම එක කුණුහරපයක් බැගින් කියයි. අනතුරුව; තමාට ම සිනාසෙමින් මොන - මොනවා දෝ විවේචන ඉදිරිපත් කරයි.

(හදිසියේ ම කිසිවෙක් දොරට තට්ටු කරයි.) ටක් ! ටක් ! ටක් !

පප්පා: (තමාට ම) යක්කු ගස් නඟින වෙලාවෙ; කවුද හැබෑට! ? පොත්කාරයෙක් ද? ණයකාරයෙක් ද?

(නැවතත් දොරට තට්ටු කරන හඬ ඇසේ.) ටක් ! ටක් ! ටක් !

පප්පා: (තමාට ම) අම්මප මේ යක්කුන්ට; මිනිහෙක්ගෙ අමාරුවක් තේරෙන්නෙ නැති හැටි. මූ නම්; ටැක්ස්කාරයෙක් ද කොහෙ ද!

(නැවතත් දොරට ගසන හඬ ඇසේ.) ටක - ටක - ටකස්! ටක - ටක - ටකස්!

පප්පා: අඩේ අප්පා! මට අමතක වුණා; ඡන්දෙ!.... ඡන්දෙ ! මන්ත්‍රී කෙනෙක් වෙන්ට බැරි නෑ, එහෙම නම්; කොච්චර දෙයක් ද? ෂ ! මීට කලින් දොර අරින්ටයි තිබුණෙ! ච ! ච ! හැබැයි විපක්ෂෙ හාදයෙක් වෙන්ටත් බැරි නෑ! .... එහෙම වුණොත් මළා! නෑ ! නෑ ! වෙන්ට බෑ ! විපක්ෂෙ උන් රෑට ඇවිදින්නෙ නෑ !

(නැවතත් දොරට ගසන හඬ ඇසේ) ටක - ටක - ටකස්! ටක - ටක - ටකස්!

(පප්පා මහත්තයා ගෙයි බඩු මූට්ටුවල හැපෙමින්’ විත් දොර හරී.)

පප්පා: ආයුබෝවන් මන්ත්‍රීතුමා! ඔබතුමාට ජය වේවා! මං මේ දැනුත් රට ගැන කල්පනා කරමින් උන්නෙ. අපට ඉතින් බඩට වඩා රට වටිනවා!

අමුත්තා: ආයුබෝවන්ඩ! ආයුබෝවන්ඩ!

පප්පා: මොකට මහන්සි වුණා ද මන්දා! මට නිකමට වාගෙ අංකෙ කීව නම් ඇති. මගෙ තුන ම ඔබතුමාට තමා; ඒ විතරක් යැ; අපේ පවුල, ඥාතියො, එතනින් ගියා ම මගෙ ගෝලයො පාඨකයො ඔක්කෝ ම හරි කියල හිතන්ටකො...! (සිනා)

අමුත්තා: තමුසෙට ඔල්මාදෙ!

මං ඇල්ෆ්‍රඩ් නොබෙල්!

ඇයි අහල නැද්ද?

පප්පා: අනේ සමාවෙන්ට; මට ඒ හැටි නිච්චියක් නෑ අපි දෙන්න මුලිච්චි වුණේ කොහෙ ද? ජිම් එකේ ද? ප්‍රෙස් එකේ ද? එහෙමත් නැත්නම් බුක් ලෝන්ච් එහෙක ද?

අමුත්තා: නෑ අයිෂෙ මං ඇල්ෆ්‍රඩ් නොබෙල් අර ඩයිනමයිට් හැදුවෙ?

පප්පා: හැබෑට අනේ සොරි ඈ ! ඉතින් කියමුකො ඔබතුමාගෙ වාසෙ - දේසෙ? මහත්තය උඩරට ද? පාතරට ද?

අමුත්තා: මොනවා අහනවද මන්දා? මං දැන් ඉන්නෙ ගොඩ්වානාලන්තෙ! ෂා! බලන්ඩ එපා යැ; එහෙ තමා නිය ම සාහිත්‍ය තියෙන්නෙ; තමුසෙ ගොඩ්වානාලන්තෙට ගියොත් හෙම, පොත් කියෝලම මැරිල යයි.

පප්පා: අම්මප හුඟ කාලෙකින් ලෝක සිතියමක් බලන්ට බැරි වුණා. ඕක තියෙන්නෙ නවසීලන්තෙ ළඟ ද? නෙදර්ලන්තෙ ළඟ ද? නැත්නම් පීන්ලන්තෙ ළඟ ද?

අමුත්තා: තමුසෙට නම්; භාගෙට පිස්සු!

පප්පා: මොකක්ද කිව්වෙ! ?

අමුත්තා: නෑ මං අහන්නෙ තමුසෙ මොකක් හරි සම්මානෙකට පොත් වගයක් තෝරනව කිව්ව නේ ද?

පප්පා: (සිනාසෙයි) යංකො උඩට! මගෙ කාමරේට යං!

(පප්පා මහත්තයා අමුත්තා ද කැටුව සොල්දරයට පිවිසෙති. එහි එක ම කාමරයට ඇතුළු වෙති)

පප්පා: මේ කෙරුවා ව මට දැන් තිත්ත වෙලා! වැඩක් නෑ මහත්තයා! බලන්ට මං විඳින දුක! තේ උගුරක්වත් නෑ! යට තියෙන බෝතලේ ඉතරයි! ඒකත් ණයට ගත්තු එකක්! අම්මප මට හිතෙනව වර්ජනයක් දාන්ට!

අමුත්තා: (සිනා) හිතල බලනව, ලෝකෙ ඉන්න සේරම ගෑනු ටික ලිංගික වර්ජනයක් දැම්මොත් පිරිමින්ට මොකද වෙන්නෙ? එතකොට සේරම තැබෑරුම් වහල දැම්මොත්; බේබද්දන්ට මොකද වෙන්නෙ? හිතල බලනව පොලිස්කාරයො සතියකට වර්ජනය කළොත් සමාජෙට මොකද වෙන්නෙ? විකාර කරන්නෙ නැතිව පොත් ටික බලල සම්මාන තෝරල අරිනවා!

පප්පා: මහත්තයත් දන්න ජාති! ?

අමුත්තා: ඒක නෙමෙයි; තමුසෙට තියෙන සුදුසුකම් මොනව ද?

පප්පා: තමුන්නැහැටත් ඕන නැති මඟුලක් නෑ! මහත්තය හිතට ගන්ට; මේක නිදහස් රටක්! මෙහෙ මොන දේට වුණත් සුදුසුකම් බැලිල්ලක් නෑ!

අමුත්තා: මං අහල තිබුණෙ තමුසෙලගෙ රටේ සාහිත්‍ය බොහෝම දියුණුයි කියලනෙ, කවුරු හරි එකෙක් මාව අන්දල වාගේ?

පප්පා: අපේ සාහිත්‍ය අන්තිම දියුණුයි මහත්තයා, පොත් කර්මාන්තෙ මාරයි! එක දවසෙ එක මිනිහ පොත් 150 - 200 එළියට දානවා. මේ රටේ ඉන්නෙ පොත් මැෂින්! අපේ මුළු ජනගහනයෙන් භාගයක්ම දැන් නවකතා ලියනවා. තව අවුරුදු පහක් යන කොට සේරම උන් ලේඛකයො; එතකොට පාඨකයො නෑ! මාරයි නේ ද?

අමුත්තා: ඔය අනන් - මනන්වලින් වැඩක් නෑ! මට කියනවකො තමුසෙ පොත් තෝරන පිළිවෙළ! තමුසෙගෙ සාධක නැත්නම් නීර්නායක කියමුකො! ?

පප්පා: (සිනා) ඕක ඒ හැටි කජ්ජක් නෙමෙයි මහත්තයා; අන්තිම සරල යි!

අමුත්තා: ඒ කිව්වෙ! මට තේරුම් ගන්ට බෑ ! ?

පප්පා: මෙහෙමයි මට පොත් හැත්තෑපහක් දුන්නා. දවසට එක ගණනෙ කියෙව්වත් ඉවර කරන්ට කාලෙ මදි. ඒ හින්ද මං පොඩි උපාය මාර්ගයක් පාවිච්චි කෙරුවා! ලේඛකයන්ගෙ නම් ටික තුණ්ඩු කෑලිවල වෙන - වෙන ම ලියල ඒව රෝල් කොරල හිට; ටින් එකකට දැම්මා. ඊට පස්ටස ටින් එක හොඳට හෙලෙව්වා! හොලෝලා ඇස් පියාගෙන තුණ්ඩු කෑලි දොළහක් ගත්තා. (සිනා) මාරයි නේ ද?

අමුත්තා: තමුසෙ මහා පව්කාරයෙක් නෙ!

පප්පා: (සිනා) කිසි ම පවක් නෑ! කොයි පොතත් එක වාගෙ තමා!

අමුත්තා: ඊට පස්සෙ මොක ද වුණේ ?

පප්පා: (හිනා) ඉතින් ඒ පිළිවෙළට ම දොළහක් දාල පහක් ගත්තා!

අමුත්තා: දැන් ඔය පොත් පහවත් කියවන්නෙ නැද් ද?

පප්පා: ඕව කියවන්ට පුළුහං කාට ද මහත්තයා? නිකං කාලෙ කන වැඩ. අනෙක අමාරුවෙන් කියෙව්වත් පලක් නෑ!.... මොකට ද ? ඊට හොඳ ගුළි ගැහිල බුදියගන්න එක, අඩු ගණනෙ හීනයක් වත් පේන්නෙ නැතෑ (කට කොනකින් සිනා)

අමුත්තා: මං තමුසෙට නඩු දානවා!

පප්පා: නඩු දාන්ට කලින් පොත් පහ ගැන ඕනෑ දෙයක් අහන්ට!

අමුත්තා: “රතු ඉද්ද?”

පප්පා: ඒක විද්‍යා පොතක් මහත්තයා, කර්තෘතුමාට රසායන විද්‍යාව ගැන නොබෙල් තෑග්ග දෙන්ට වටිනවා!

අමුත්තා: “අබිරහස් ජීවිත තරණය” ?

පප්පා: ඒක ජේමිස් බොන්ඩ් කතාවක් මහත්තයා, එතුමා ළඟදීම කව්බෝයි චිත්‍රපටියකුත් හදයි!

අමුත්තා: “සිටුවර පුවත”?

පප්පා: වලව්වක පළහිලව්වක්! කියන්ට තියෙන්නෙ එච්චරයි!

අමුත්තා: “පියැසි කවුළුව“?

පප්පා: ඒකත් ඒ ජාතියෙ ම පොතක් !

අමුත්තා: එතකොට පරඬැල්?

පප්පා: ලේඛිකාවගෙ සුපුරුදු අදෝනාව තියෙනවා!

අමුත්තා: එතකොට භාෂාව! ?

පප්පා: මොකක්ද කිව්වෙ මට ඇහුණෙ නෑ!

අමුත්තා: (කේන්තියෙන්) කෑම ඕයි, කෑම!

පප්පා: ආ කෑම ද? අති විශිෂ්ටයි සෑර්!

අමුත්තා: (සිනා) මං ඇහුවෙ භාෂාව ඕයි!

පප්පා: ඉතින් හරිනෙ මහත්තයා; භාෂාව කෑම අති විශිෂ්ට යි!

අමුත්තා: තමුසෙට ලේසියෙන් පැනල යන්ඩ දෙන්ඩ බෑ! ඔය පොත් පහ ගැන ම නිර්වචනයක් කරනවා!

පප්පා: මේ, සිංහල නවකතාවේ ස්වර්ණමය යුගය යි; පොත් පහ ම මාරයි ලොක්කා!

(අමුත්තා විස්මයට පත් ව සිටිය දී පප්පා මහත්තයා හොටු සූරමින් අඬන්නට පටන් ගනී. ඔහු ඉකි ගසයි.)

පප්පා: (හඬමින්) මහත්තය දන්නෙ නැති තවත් කථාවක් තියෙනවා!

අමුත්තා: ඒ මොකක් ද? අඬන්නෙ නැති ව කියනවකො!

පප්පා: මං අන්ධයෙක් මහත්තයා! මට ඇස් පේන්නෙ නෑ!

අමුත්තා: මොනවා! මාරයිනෙ ඕයි!

පප්පා: මහත්තය ළඟ ඩයිනමයිට් ඉතුරුවෙච්ච ඒව නැද් ද?

අමුත්තා: එක ම එකක් තියෙනවා!

පප්පා: ආං ඒක මට දෙන්ට මහත්තයා!

අමුත්තා: ඇයි මැරෙන්ඩ ද?

පප්පා: මට මැරෙන්ට බෑ! ඒ වුණාට කබල් පොත් උඩ දාන ආරොං මාමල දෙන්නෙක් - තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා උන්ට ගහල දාන්ට!

අමුත්තා: කනගාටුයි මිත්‍රයා ඒක තියෙන්නෙ මගේ ප්‍රයෝජනේකට! කවුද දන්නෙ මටත් ඔය පොත් කියවන්ඩ වෙයි ද කියල? ඒක නිසා ඩයිනමයිට් එක ඔහෙ තිබිච්චදෙන්; තමුසෙට බොහෝ ම ස්තූතියි!

(අමුත්තා වහා ම ගොඩ්වානාලන්තය බලා චුත විය. ඒ දෙස දෑස් නො සොල්වා බලා සිටි පප්පා මහත්තයා “මිනිහටත් පිස්සු!” යැයි කියා; තවත් තුණ්ඩු කෑලි පහක් රෝල් කරන්නට විය.)

රන්ජන් අමරරත්න