සිව් වසරක් මරදානේ කරක් ගැසූ කතන්දර කාරයා ඉංජිනේරුවෙක් ද?

සාමාන්‍යයෙන් මගේ නමට එන ලිපි අතර පොත් පත් ද තිබිම එතරම් විශේෂත්වයක් නොවේ. එහෙත් පසුගිය දොහේ මගේ නමට ආ ලිපි අතර සුවිශේෂි දෙදෙනකු විසින් එවන ලද පොත් දෙකක් විය. මේ පොත් දෙක මට සුවිශේෂී වන්නේ එම පොත් දෙකම ලියා ඇත්තේ සහෘද බ්ලොග් කරුවන් දෙදෙනකු වීමත් කිසි දිනක මේ දෙදෙනාව දැක නොතිබීමත් හේතුවෙන් ය. එසේම මේ රචකයන් දෙදෙනා අතර  සමාන අසමානකම් ද කීපයක්ම විය.

 මා වෙත ලැබුණු පොත් ද්වන්දය අතරින් එකක් වූයේ රසික සූරියආරච්චි ලියූ සිව් වසරක් මරදානේ පොතයි. මෙය තීරු ලිපි ගොන්නක් සේ සැලකිය හැකිය. එය අප කවුරුත් දන්නා බ්ලොග් ලොව නම රැන්දූ කතන්දර කාරයා ගේ ය.

අනෙක සඳ පහන බ්ලොග ලියන ප්‍රසාද් වීරසිංහගේ ගිනි පුපුරු කාව්‍ය සංග්‍රහය යි.

රසික (කකා) සහ ප්‍රසාද් දෙදෙනාම පේරාදෙණි විද්‍යාර්ථින් ය. කකා ඉංජිනේරු උපාධිය නිමවා විදෙස් රටක ට සේවය සලසයි. ප්‍රසාද් මේ වන විට වෛද්‍ය උපාධිය සම්පුර්ණ කරමින් අවසන් වසරේ අධ්‍යාපනය හදාරයි. මේ පොත් ද්වන්දයෙන්ම මම නොමද රසයක් වින්දෙමි. එයින් කකා ගේ සිව් වසරක් මරදානේ පොත බොහෝ සෙයින් මගේ සිත් ඇද ගත්තේ විය. එයට හේතුව එහි අන්තර්ගතය මගේ දිවියට ද බොහෝ සෙයින්ම සමානකම් දක්වන නිසාවෙනි.

මෙයිට දශක හතරකට පමණ කලින් කාලයේ පළමුවරට පාසල් යන සිසුවකු විද්‍යාර්ථියකු වි සරසවියෙන් කලඑළි බසින මොහොත දක්වා වූ සිදුවීම් පෙළක දුක දෝමනස්නයන් මෙන්ම හෘදයාංගම තැන් පිළිබද මානා පරිචයකින් යුතුව රසික මේ තීරු ලිපි ගොන්න එකලස් කොට ඇති අයුරු පාඨක සිත් ඇද බැඳ ගන්නා සුළුය. 

රසික සුරියආරච්චි (කතන්දර කාරයා)

කොළඹ සුපිරි පාසල් අයිති කොළඹ සමාජයට පමණක් ය යන ධනවාදී මතය රජයන සමයක කොළඹ සමාජයේ ම වචනයෙන් ගමේ බයියෙක් එවන් කොලිජියකට ආ විට එම සිසුවාගේ සිතෙහි ඇතිවන මානසික සාමාජයික චිත්ත සංකූලතාව සියුම් උපහාස රසයක්ද සමගින් සිව් වසරක් මරදානේ කෘතිය තුළින් රසික මැනවින් පාඨකයා වෙත ගෙන හැර දක්වයි. මෙවන් සමාජ ඛේදාන්ත සමාජ විද්‍යාඥයන් ගේ පවා කතා බහට ලක්ව ඇත්තේ ඉතාමත් විරලව ය.  මන්ද ඔවුන ද පැලැන්තිය රකින්නන් ගේ ගොන්නේම පුරුක් බැවිනි.

සිව් වසරක් මරදානේ පොත ඇරඹෙන්නේ ඩ්‍රැකියුලාගේ මනාලියෝ ලිපියෙනි..කුඩා පාසල් සිසුවකුට තමා කියවූ පොතක් ගැන ලියන්නැයි කී විට ඔහු ලියන්නේ ඩීමන් ආනන්දගේ ඩ්‍රැකියුලා ගේ මනාලියෝ පොත ගැනය.. සාම්ප්‍රදායික ගුරුවරුනට අනුව එය මහා පාපකාරී ක්‍රියාවකි.. මේ සිදුවීම රසිකගේ සිත සසල කරවයි..ගුරුවරුන් තුළ පවා පැවැති මේ බමුණු මතවාදයන්ට එරෙහිව රසික සිය පොතේ පළමු පරිච්ඡේදයෙන්ම කුලුගෙඩි පහරක් දෙන්නේ දැනුම ධනය වේ නම් සංකල්පයට නව ජීවයක් කවමිනි.

ලියන්න විතරක් නොවෙයි නටන්න එහෙමත් කතන්දර දක්ෂයි

මුළු මහත් ලාංකීය සමාජයම විවෘත ආර්ථිකය දෙසට කරනම් ගසද්දී සාම්ප්‍රදායික ගැමි පවුල් සංස්ථාවක දිවි පෙවතක් ගෙවන රසික සිය පියා හා කොළඹට එන්නේ ආනන්ද කොලීජියේ ඉගනුම ලබන්නට ය. එවිටය මොන්ත ක්‍රිස්තෝ සිනමාපටයේ දැවැන්ත පුවරු මරදානේ රදවා ඇති අයුරු මේ පාසල් සිසුවා දකින්නේ.. ඉතින් තමා මහත් ආසාවෙන් කියවා ඇති පොතක සෙලෝලොයිඩ් පටයක් නරඹන්නට මේ සිසුවා ගේ හිතේ ඇතිවන ආසාව තව දුරටත් අරුමයක් ද?. එහෙත් ගම්බද පියාට අනුව එය මහත් පාපකාරි කටයුත්තකි. සිය ආසාවන් සගවමින් පසුව රසික ඒ ගැන මෙසේ කියයි..

“මින් ස්වල්ප දිනකට පසු මා ආනන්දයේ දහවන ශ්‍රේණියේ ඉගනුම ඇරඹුවද, ගෙදරට හොරෙන් චිත්‍රපටයක් නැරඹුවෙ තවත් මාස හයකට පමණ පසුවය“

සිවු වසරක් මරදානේ පිටුව 6

කම්මැලි මකුණෝ මේ පොතේ එන තවත් කතාවකි.. එකල සමාජ ආර්ථිකයේ  තීබූ තවත් පැතිකඩක් ඉතාමත් සියුම් ලෙස විවරණය කරන්නට රසික මේ කතාව ඔස්සේ උත්සාහ දරා ඇත. එම කතාව මගින්, පවුලේ සහජීවනය සොයුරා සමග ඇති ගනුදෙනුව දුම්රිය ගමනක කටුකත්වය මේ සියල්ල ඉතා ශූර ලෙස පාඨකයාට දෙන්නට කතුවරයා සමත්ව ඇත. ඊට කදිම නිදසුනකි මේ වැකිය..
“මේ කතන්දර මාලාව ලිවීම මගින් කවරෙකුගේ හෝ සිත් රිදවන මකුණෙකු වීමේ අභිලාෂයක් මා තුළ නැති බැවිනි.“

මෙහි එන කොටකලිසම් කාරයෝ කතාව මගින් හැත්තෑව දශකයේ පාසල් සිසුවකු මුහුණ දෙන තවත් ඛේදවාචකයක් ගෙන හැර දක්වයි.. අද සමාජයෙ තරුණ සිසුවනට නම් මෙවන් දෑ ට මුහුණ දෙන්නට නොවනු ඇත. එහෙත් එකල සිසුවකු ගේ සිතෙහි ඇතිවන කම්පනය හද කකියවන අයුරින් ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ කතුවරයා සතු නිසග කුසලතාව හේතුවෙන්ම ය.

 ආනන්දය මගේ උත්තම පාසල යන සංකල්පයෙන් බැහැරවන කතුවරයා, ඇති දේ ඇති ලෙසින් කියන්නට වෙර දරා ඇත.. ලොවට පෙනෙන සුපිරි පාසලක සැබෑව කුමක්ද යන්න තේරුම් ගන්නට යමෙකුට මේ පොත පමණක් වුව සෑහේ.. එතරම් නිර්ව්‍යාජව රසික මේ රචන කාර්යයෙහි යෙදී ඇත. ඒ ගැන සියලු තොරතුරු කියා පොත කියවනනට සිටින පාඨක ඔබේ රසාස්වාදයට බාධකයක් නොවී මෙන්න මේ වැකිය පමණක් සටහන් කරන්නම්..“කොළඹට කිරි වුව ද, දිය කිරි හා මිටි කිරි වශයෙන් දෙවර්ගයක් ඇති බව දන්නේ දන්නෝ පමණි.

කොළඹ සුපිරි යන ස්වේත සළුවෙන් වසන ලද ප්‍රෝඩාවක් තිරපට කීතු කරමින් රසික පාඨකයා වෙත ගෙන එන්නේ ද්වේශයකින් නොවන බව මගේ හැගුමයි.

සිසු ජීවිතයේ ස්වර්ණමය යුගයක පාසල් සිසුවකු මුහුණදෙන සමාජයීය දේශපාලනික අභ්‍යන්තරික යන හැම ඉසව්වක්ම නියෝජනය වන අයුරින් ලියැවුණු තවත් අගනා ලිපි බොහොමයක් මෙහි අන්තර්ගතය.

ඒ එකින් එක ලියන්නට නොගියත් මා සිතට තදින්ම වැදුණු  ශිෂ්‍ය නායකයෝ සහ ශිෂ්‍ය ලොක්කෝ ගැන යමක් කිව යුතුමය.. පාසල් සිසුන් අතර වැඩ්ඩෝ වෙති.. එසේම හඩ්ඩෝ ද වෙති... මෙතැන මා හඩ්ඩන් යැයි කියන්නේ දඩබ්බරයන් ය.. ඔවුන් නිරන්තර ගුරුවරුන්ගේ ගැරහුමට ලක්වන්නෝ වෙති... එහෙත් වැඩ්ඩන් අතර හොර ගෙඩියන් බිහිවන අයුරුත් ඒ නොදැක්කා සේ සිටින ගුරුවරුනටත් මේ ලිපියෙන් රසික දැවැන්ත අතුල් පහරක් ගසයි..

එනයින් බලන කල මේ සිවු වසරක් මරදානේ කෘතිය සෑම පාසල් සිසුවෙකු විසින් ම කියවිය යුතු පොතක් ලෙස මම හදුන්වමි.. එයින් හැදෙන සිසුවෙකුට ගත හැකි දේ බොහෝ ය..

පොත ගැන එපමණය...  
රසික සූරියආරච්චි එසේත් නැතිනම් බ්ලොග් ලියන්නන් අතර ඉමහත් ජනප්‍රිය  කකා ගේ බ්ලොග් සටහන් දෙසට නෙත යොමු කරවමු..
කකාගේ බ්ලොග් සටහනක් මට අනුව සමානවන්නේ වසන්ත ඔබේසේකර ගේ සිනමා සිත්තමකට ය.. 
වසන්තගේ සිනමා පටයක් තේරුම් ගන්නට නම් එහි හඬ පටය රූප රාමුව වෙන වෙනම තේරුම් ගෙන ඒ ඔස්සේ සිතින් මනෝ රූපකයක් මවා ගතයුතුය.
කකාගේ පෝස්ටුවක් තේරුම් ගන්නට නම් අනිවාර්යෙන්ම ඒ සටහන අරබයා ඇතිවන කමෙන්ටු ද කියවිය යුතුමය..එවිටය කකා ගේ සටහනේ නියම අරුත තේරුම් ගත හැකිවන්නේ.. එයට ඇනෝලා ගෙන් ලැබෙන්නේ ද අනුපමේය මෙහෙවරකි..

සහෘද බ්ලොග් කරු රසික ට මගේ සුබ පැතුම්.
ගිනි පුපුරු කාව්‍ය සංග්‍රහය ගැන වෙනම පෝස්ටුවකින් පසුව හමුවෙමු.