අවුරුදු කටේ බුද්ධංගල මහ වන මැද අලි 150ක රෑනකට කොටු වී....

                                 

අම්පාර නගරයට කිලෝමිටර් පහක පමණ දුරින් අම්පාර කල්මුණේ ප්‍රධාන මාර්ගයේ පිහිට ඇති වලතාපිටිය ගම්මාණයට මදක් නුදුරින් දිඝවාපිය මහ කැලය පසුකර වන අලින් එකසිය පනහකට වැඩි රංචුවක් ප්‍රධාන මාර්ගය හරහා බුද්ධංගල අභිය භුමියට ඇතුළු වුයේ තමන්ගේ වාසභුමියට ඇතුළු වෙන්න කාගේ තහනමකද යන්න සිතා විය යුතුය.

මිනිසුන් විසින් මහ කැළෑ එළිකර තම වාස භුමි නිරිමාණය කර ගැනිමත් සමග මේ අලින් ජිවත් වන වටපිටාව උන් හට අහිමි වන්නට පටන් ගත්තා. මේ නිසාම ඔවුන් හට ගමන් කරන්නට නිදහසේ කෑම බිම සපයගන්නට ඇති කෑළ පද්ධතිය අහිමි වෙලා.මේ අයට කැළයකින් කැළයකට මාරු වෙන්න වෙලා තියෙන්නේ මහත් වු භීතියකින්.

මේ අය කල්මුණේ ප්‍රධාන මාර්ගයේ මාරුවෙන හැටි බලන්න අපි ගියා.එය සුන්දර අත් දැකිමක්. මේ අය නැවතුනේ වලතාපිටිය වැව් තාවුල්ලේ. හවස් ජාමේ අපි ගියා මේ අය පැටව් එක්ක නැවත වරක් වැවෙන් ගොඩවෙලා රාත්‍රි කැම සොයාගෙන යන යන හැටි බලන්න .

බුද්ධංගල ආරක්ෂිත අලිවැටට යටින් මේ අය රින්ගලා තමයි වැවට බැහැලා තියෙන්නේ . මම මේ ගැන බලන්නත්, පනහක් පමන සිටින අලි පැටවුන් මේ වැවේ පිනගෙන එන හැටි බලන්නත් හිතාගෙන අසල තිබුන උසකට නැගත්තා.

මා සමග ගිය මා මාධ්‍ය සගයා වසන්ත චන්ද්‍රපාල මදක් දුරක් ඇතට වී සිටියේ මා සිටි අවදානම ගැනත් ,අවුරුද්දට ඔන්න මෙන්න කියලා තියෙද්දි මේ අවදානම ගන්න හින්දත් ඇති වු බියකින්.ඔහු තම ජංගම දුරකතනයෙන් නිතර මා දැනුවත් කරමින් කටයුතු කිරිම මා සිතට ශක්තිය වුවා .

අලි රැන මැද කුඩා පැටවුන් පහක් පමණ හිටියා මේ පැටව් වැවෙන් එගොඩ කරණ ආකාරයත් මේ අය අලි වැට යටින් රිංගා යන අකාරයත් දැකිම මගේ ඉලක්කය වුණා. අලි රැළ වැවෙන් ගොඩට එනවිට මා සතු කැමරාවේ තාක්ෂණ ඔවුන්ව සටහන් කර ගැනිමට තරම් ප්‍රමාණවත් වුයේ නෑ . නමුත් ඒ අපුර්වත්වය මගේ ජිවිතයට තවත් අත් දැකිමක් වුණා.

රාත්‍රී හත පමණ වන විට සියලු අලින් මා වට කොට සිටින හැටිත් ඔවුන් යම් කරුණක් නිසා යම් ආකාරයකට වෙනස්ව සිටින අයුරුත් දක්නට තිබුණා.

වෙනස නම් මා සිටි ස්ථානය ගැන ඔවුන්ට ඉව වැටි ඇති නිසා විය හැකිය. පැය දෙකකට පමණ ආසන්න කාලයක් අලි මැදට වී සිටින්නට මා හට සිදු වුණා. මේ නුවන්කාර අලින් මැද පැය දෙකක කාලයක් ගත කිරිම මා හට මාස ගණනාවක් සේ දැනුණා.

වසන්ත චන්ද්‍රපාල මා සිතුවාටත් වඩා ඉක්මන් වී තිබුණේ ඔහු වනජිවි නිලධාරින් හට මේ බව දන්වා ඔවුන් කැදවු බව පැවසිමත් සමගය. සුන්දර වු බියකරුවු අත් දැකිමකට තිතතියන්නට මා හට සිදු විය .ඒ වනජිවි නිළධාරන් පැමිනි වහම මේ අලි රැළ නැවත වරක වැවෙන් එගොඩවී  ඔවුන් සිටි ස්ථානයටම යන්නට විය .රාත්‍රි නවයට පමණ අප එම ස්ථානයෙන් පැමිණිය පසු එම අලි රැන නැවත් වරක් දිඝවාපියට ගොස් තිබුණා. නමුත් මේ නුවනක් කාර අලි රැන සතු නුවන අපේ මිනිසුනට තිබුනා නම් කියලත් මට හිතේනවා .ඔවුන් සතුවු භාෂාව ඔවුන් සතු වු ප්‍රකාශණ මාධ්‍ය අප තවමත් සොයා බලා නැත. ඒ තරමට එය සංකිර්ණ ක්‍රමවෙද මේ අලි රැන සතුවන බව මා දුටු වා.

මේ අයගේ ගමන් මාර්ගය උඩවලව කුමන ලාහුගල ගල්ඔය මාදුරුඔය අභය භූමි හාරහා වැටි තිබෙනවා.මේ යන එන අතර තුර මිනිසුන් සමග ගැටිම් ඇති වෙනවා මෙයට හේතුව අලින් නොව කෑළෑ එළිකර අලින් සතු ගමන් මාර්ගයන්හි මිනිසුන් තම වාස භූමි ඉදිකර ගැනිමය.මිනිසුන් වු අපට නිසි මාර්ගයක් නොවුවද නුවනක් කාර මෙම අලින් හට මේ වන මන් මැද අතිතයේ සිට හුරු වු මාර්ගයක් ඇත .ඒ බව අමතක කල මිනිසුන් මේ සතුන් නසන්නට වෙර දරති . 

මේ අපුරු අද්දැකීම වින්දේ මා මිත්‍ර 

චන්දන ලියනාරචිචිය