කර්ම හොඳයි ඒත් ප්‍රසන්න වැඩේ දෙල් කරගෙන

සමකය වටේ බ්ලොගය හරහා මා ඇති කළ සංවාදයට මේ පිළිතුරු ලිපිය එවන්නේ අඩි පාර නමිනි.

 මම චිත්‍රපටිය නැරඹුයෙමි. ඉන් පසුව අහම්බෙනි මේ විචාරය කියවන්නට ලැබුණේ. චිත්‍රපටය පිළිබඳව බ්ලොග්හිමිකරුවා දක්වා ඇති අදහස් ඍණාත්මක පැත්තට බරක් දැක්වුවවද ඔහු සීමාව ඉක්මවා කුණු රස අවුස්සන විචාරයකට පෙළඹී නැති බව පෙනේ. නමුත් කමෙන්ටු සටහන් කරන පරිවාර ජනයා  ‘දෙන්නම් බැටේ’ තැනකට වැටීම කණගාටුවට කරුණකි.

ලිපිය සහ කොමෙන්ටු කියවීමෙන් පසුව කෙනෙකුට කර්ම පිළිබඳව ඇති වන්නේ කළකිරීමකි. කළු ප්‍රතිරූපයකි. නමුත් එය යහපත් හෝ නිවැරදි ස්ථානගත වීමකැයි නොසිතමි. මක් නිසාද යත් චිත්‍රපටය පිළිබද මේ සියලු අදහස් පෙළගැසී ඇත්තේ එක් ලිපියකින් පණගැසී ආ ‍පොදු ජන රුචිය ඉස්මතු වීම නිසා යැයි මම සිතමි. එබැවිනි සියලු දෙනාම කර්ම කරුමයකි ලෙස දකින්නේ.

ඔන්න ඔන්න... මේ චුට්ට විතරක් කියවා දැන් අ‍පේ ඇතැම් සහෝදරවරු මට සීතාම්බර ලේබලය ගසා බැණ වැදී කොමෙන්ටුවක් දාන්නට උත්සාහ කරනවා විය හැකිය. ඒත් මේ වගේ පැත්තකුත් තියෙනවාය. ඒක පැහැදිලි කර ගැනීමට පියවිල්ලට අනුමාතෘකාවක් ඇඩ් කර ගනිමි.

සම්භාව්‍ය ජනප්‍රිය භේදය පිළිබඳව ඇති පැතලි නිර්වචන

සම්භාව්‍ය චිත්‍රපටි ප්‍රෝඪාවකි, මම නම් ඒවා බලන්නේවත් නැත යනුවෙන් සඳහන් කොමෙන්ට් කීයක් මෙහි විණිද? නමුත් සියලු දෙනාම මෙවන් තීරණයකට එළඹීමට හේතුව කුමක්ද? සම්භාව්‍ය යැයි කියා ති‍බෙන ‍ප්‍රෝඩාවලට ඔවුන් උදාහරණයක් දෙකක් දැක්වූවානම් අගනේ යැයි හිතේ. එවිට අපිට කරුණු පැහැදිලි කර දෙන්නට තිබිණි.

ටිකක් සංකීර්ණ චිත්තරපටියත් තේරෙන්නට නම් සිනමාව ගැන චුට්ටි අව‍බෝධයක් තිබිය යුත්තේය. මේ චුට්ටි අවබෝධය එක්තරා හුරුවකි. උදාහරණයක් විදියට අපේ ආච්චිලාට සමහර ටෙලි නාට්ටි තේරෙන්නේ නැතිය. ටෙලි නාට්ටි දෙකක තියෙන්නේ කතා දෙකක් බව තේරුම් ගන්නට ඔවුන්ට නොහැකිය.  ඒ වගේම චිත්තරපටි බලලා නැති තරුණ පරම්පරවේ කෙනෙකුට උණත් අතීතාවර්ජන (්ෆ්ලෑෂ් බැක්) තේරුම් ගන්නට නොහැකි අවස්ථා තිබේ. ඒ වගේම ඇතැම් සම්භාව්‍ය ‍නොවන චිත්තරපටිවල පවා තිබෙන අර පට්ට ගහපු සංකේත පවා ඒගොල්ලන්ට දිරවන්නේ නැත. (උදාහරණ- කොල්ලයි කෙල්ලයි සෙට් වෙන ‍කොට පරවි ජෝඩුවක් පෙන්වීම) ඒ නිසා පරණ පරම්පරාවල අය මේ මොන මළ විකාර දැයි චිත්තරපටි ප්‍රතික්ෂේප කරපු අවස්ථාත් තිබේ. සම්භාව්‍ය චිත්තරපටි අලුයම ලූ කෙළ පිඩක් වාගේ නොබලාම ප්‍රතික්ෂේප කොරන්නට ඔය හේතුවත් බලපාවාය.

අනිත් එක හැම සම්භාව්‍ය චිත්තරපටියක්ම හඅමෝටම වදින්නේ නැත. පෟද්ගලිකව කෙනෙකුට සෙට් නොවෙන විදියේ එකක් හා හා පුරා කියා බැලුවොත් උගේ චිත්තරපටි ලෝලයට බුදු සරණය. ඒ වගේම කවුරුහරි  සම්භාව්‍ය චිත්තරපටි දෙක තුනක් හරි බලලා ඒවා තේරුම් ගන්න උත්සාහ කොරලා ඒව බලන එක ස්ටොප් කරනවා නම් හොඳය. (සිගරැට් බොන්නත්, ඩාක් චොකලට් කන්නත් පුරුදු වෙන්න ඕනලු. ඒත් මම ඔය දෙකම කරලා නැති නිසි මං ඒ ගැන මොකුත් කියන්න දන්නනේ නැත.ඒත් එක දෙයක් දනිමි. චිත්තරපටිවලට ඇබ්බැහි වීමේ අතුරු ප්‍රතිඵල නම් අඩුය)

අනිත් එක ඔය ජනප්‍රිය සම්භාව්‍ය කියන බේදේ ඉරක් ගහලා වෙන් කරන්න නම් බැරිය. ඔය ලයිෆ් ඉස් බියුටිෆුල් එහෙම් සම්භාව්‍යය එකක් විදියට සැලකුවට ඒක ජනප්‍රිය ලක්ෂණ තියෙන එකක්ලුනේ. ඒ කියන්නේ බොහෝ චිත්තරපටි කිරි කෝපි වගෙයි හිතමු. අපිට ඕන නම් පුලුවනි කිරි ටිකක් දාල කෝපි බොන්න. නැත්තම් ‍කෝපි ටිකක් දාල කිරි බොන්න. කිරි රහට කැමති අය ඉන්නවන්ම් එහෙමයි. කෝපිවලට කැමති නම් අහමයි. හ්ම්.. ඒ කියන්නේ ජනප්‍රිය රැල්ලේ වගේ සම්භාව්‍ය චිත්තරපටියි, සම්භාව්‍ය වගේ ජනප්‍රිය චිත්තරපටියි දකින්න පුලුවන්.

ඒක හින්දා සම්භාව්‍ය චිත්තරපටි කියන්නේ මුලාවක්ය, හපෝ මගේ බල්ලාවත් ඕව බලන්නේ නැතිය, ඒ වගේ ෆිලුම් හොදයි කියන උන්ට පිස්සුය; කියල කියන මූලධර්මවාදී අදහස්වලට යන එකේ තේරුමක් නැත. තමන්ම තමන්ගේ අදහස් කියා පාන්නට අයිතිවාසිකමක් තිබුණත් ලේඛණමය මුඛරිකම අන්තවාදී විදියට යොදාගැනීම හරි නැතැයි හැගේ.

කර්ම මේ වගේය

ඇත්තය. කර්මවල අවුලක් තිබේ. මම තව එකෙක් ඇදගෙන කරුම බලන්න ගියේ සංකාරා ගැන කියා උගේ රසඥතාව නෙළුම් කුළුණ (දැන් හැදෙමින් තිබෙන)ටත් වඩා උසට තැනකට යවලාය.කර්ම බලන අතරේ යාලුවා අතරමග නැගී සිට බෝඩිමට ගියේ නැති එකට මම ඔහු‍ට ස්තුතිවන්ත වූයේ ඔහු වැඩිපුරම කැමති සේව්න් ප්‍රයිවට් රයන්, ලාස්ට් සමුරායි වගේ ඒවාට නිසාය. අක්කා තරම් නංගිගේ ගතියක් නැත. එහෙත් සංකාරා වගේ ‍නොවුණත් චිත්තර පටියේ අවුල මහා ලොකු අවුලක් ‍නොවේ.

තියෙන්නේ කියන්නට යන සරල කතාව සංකීර්ඛ ආකෘතියකින් කියන්නට ගොස් ප්‍රසන්න වැඩේ දෙල් කර ගැනීමකි. මොකද තෝරා ගත් ආකෘතිය සංකීර්ණ වැඩිය. එමෙන්ම එය හරියට පෙළගැසී නැති ගානය. ඒ නිසා සංකීර්ණත්වයට වැඩිය අවුල් ගතියක්ය පෙනෙන්නට තියෙන්නේ. මේ කතාව මෙහෙම කිව්වොත් වඩා පැහැදිලිය. සම්භාව්‍ය චිත්තරපටි 90%කම කතන්දරයක් තිබේ. ඒත් ඒවා කියන විදිය වෙනස්ය..

අනිත් එක චිත්තරපටියක කතාව ගැන ඕනවට වඩා හිතන්න යන එකත් හරි නැත. මොකද කතා කියල චිත්තරපටිකරුවන්ට දැන් ඇති වෙලා තියෙන හින්දාය. මේක තේරුම්ගන්න කවි වල පරිනාමය ගැන හිතන එක හොදය. ඉස්සර කවි ලිව්වේ කතා කියන්නය. (උදා- සද කිදුරුව, සුදෝ සුදු, වවුලුව) දැන් කවුරුවත් කවිවලින් කතා කියන්නේ නැත. ආරියවංශ රණවීරගේ කවිවලින් කතා හොයන්නට ගියොත් නවතින්නේ පිස්සු දෙවරක් හැදීමෙනි. ච්ත්තරපටියේ පරිනාමයත් ඒ වගේමය. කවියේ අන්තර්ගතයට වඩා පද ගැටෙන විදිය වගේ දේවල්වලින් මතු කොරන හැගීම් ආදිය ගැන දැන් කවියෝ සැලකිලිමත් වෙනවා.

ඒත් මේ අස්සෙත් කවියෙන් කතන්දර ලක්ෂණ කියවෙනවා. නූතන නිසදැස් කවියෙ පවි පොඩි පොඩි කතා තියෙවනනේ. ඔය මස්ඉබුලගේ කවි ‍ගොඩක් එහෙමයි. ඒ වගේ තමයි කවිය පරිනාමය උණා වගේ සිනමාවත් පරිනාමය වෙලා. අපි විඳින්නේ ඒකේ තියෙන රූපාවලිය මිසක්කා මුල මැද අග ගලපපු කතාවක් නොවෙයි. බලන්නන ඔය චිත්තරපටියේ රූප යොදාගන්න එකේ කිසියම් කාව්‍යාත්මක බවක් තියෙනවා නේද කියග. ඒක අපිට සිංහල සිනමාවෙදි දකින්න ලැබෙන දෙයක් නොවෙයි.ලයිටින් තමයි ඒකට ගොඩක් උදව් වෙලා තියෙන්නේ.

මම කියපු ‍දේවල වැරදි හරි නොගැලපෙන තැනක් හරි තියේ නම් ඒ ගැන කියන්න)

 කොහොම උණත් අවසානේ කියන්න තියෙන්නේ ජනප්‍රිය කියා කට ඇද කරන එකත් සම්භාව්‍ය කියා තොල නොපිට පෙරලලා බලන එකත් කියන අන්ත දෙකම හොද නැති බව තමයි.

ලිව්වේ අඩි පාර