සන්නස්ගල සූරීන්ගේ නාලාගිරි දමනය !-අමරේගේ පොත් විචාර - 8

උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල ලියූ

  පිරිමි ගොඩයි මං විතරයි පොත ගැන යමක්

උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල

මැදිවියේ පිරිමියෙක් හා ගැහැනියෙක් මෝසම් වැස්සෙන් බේරීම සඳහා කුඩා බස් නැවතුමක රැඳී සිටිති. වැස්ස තුරල් වන පාටක් පෙනෙන්නට නැත.මගී ආවරණ අතරින් සිරිකඩ පියාඹා එයි. තෙතබරියම් වීමෙන් වළකිනු සඳහා දෙදෙනා එකිනෙකාට සමීප වී හුදෙකලාව පලවා හරිනු වස්; සංවාදයක් අරඹති.


පිරිමියා :- අවුරුදු හතළිස් පහක – හයක අම්ම කෙනකුට ඇඟේ කෙඩෙත්තුව හැදුණා. වමනෙ ගියා. කෑම අප්‍රිය වුණා. පස්සෙ දොස්තර කෙනෙක් ළඟට ගියා. දොස්තර ලෙඩාව හොඳින් පරීක්ෂා කරලා මුත්‍රා සාම්පලයක් ගේන්ට කිව්වා. ඒකෙ වාර්තාව බලපු දොස්තර කිව්වා.....ආයෙමත් ඔයාට බබෙක් කියලා! අම්ම උඩ ගියා; ඒක වෙන්ට බෑ කියලා හත් අතේ දිව්රල කිව්වා.

මහත්තය රට ගිහින් අවුරුදු දෙකක්. අම්මට වෙනින් සම්බන්ධයක් තිබුණෙ ම නෑ. දොස්තර ඇහුවා ගෙදර වෙන කවුද ඉන්නෙ කියලා. අම්මගෙ උත්තරේ වුණේ මගෙ එක ම පුතා අවුරුදු දහනමය යි කියලා. එයා A/L කරනව කියලත් කිව්වා.

දොස්තර මේ සිද්ධිය හඹාගෙන ගියා. අන්තිමේ රහස තිබුණෙ කිරි කෝප්පෙක, පුතා රෑට පාඩම් කරන නිසා අම්මා කිරි කෝප්ප දෙකක් හැදුවා. එකක් පුතාට – අනික අම්මට. අම්මගෙ කිරි කෝප්පෙට හොරෙන් ම බේතක් දාන්ට පුතා පුරුදු වුණා. කිරි බිව්වට පස්සෙ අම්මට මළා වගේ නින්ද ගියා.

මට කියන්නට තියෙන්නෙ එච්චරයි !

ගැහැනිය :- (හිනා) නිකං පච නොකිය ඉන්නව ඕයි! තමුසෙ එන්නෙ වෙනින් පටලැවිල්ලකට! මං ඕවට නෑ!

පිරිමියා :- අනේ මං ළඟ එහෙම අදහසක් නෑ. තිබුණම කියමුකො; ඒත් ඕවට වියදම් කරන්ට සල්ලි කෝ? මේ කාලෙ හැටියට කාමරේකට කීයක් ගන්නව ද?... ඒ වුණාට බබෝ මේ කතාව සහතික ඇත්ත, මට කිව්වෙ ඉස්පිරිතාලෙ කංකානම කෙනෙක් අම්මපා... බොරු නෙමෙයි.

ගැහැනිය :-(සුසුමක් හෙළයි) යුද්ධයක් තිබුණු රටක ඔහොම අපභ්‍රංස සිද්ධ වෙන්ටත් පුළුවන්!.... පවු තමා; මොක ද කරන්නෙ? සේරම කරදර ගෑනුන්ට ම නෙ...!

පිරිමියා:- යුද්ධෙ කීවහ ම තව කතාවක් මතක් වුණා; ඔහේ දන්නව ද වැඩක්!?

ගැහැනිය:-මේක පායන වැස්සක් නෙමෙයි; ඕනෑම කෙහෙම්මලක් කියනවා මං අහගෙන ඉන්නවා...!

පිරිමියා :-මේක උතුරෙත් සිද්ධ වුණා; නැඟෙනහිරත් සිද්ධ වුණා. එල්.ටී.ටී.ඊ. කාරයො ගෙවල්වලට පැනලා කොල්ලොයි - කෙල්ලොයි දෙගොල්ලම පැහැරගෙන ගියා. කොල්ලො නම් කාරි නෑ; කෙල්ලො කුදලගෙන ගියහම මොකද වෙන්නෙ? ඉතින් තාත්තලට සිද්ධ වුණා; තමන්ගෙ තරුණ දෝණියන්දලා, අම්මලා බවට පත් කරන්ට! ගර්භිණී අය ත්‍රස්ත කල්ලිවලට ගත්තෙ නෑ. හින්දු සංස්කෘතිය ඇතුළෙ වුණත් එහෙම දේවල් සිද්ධ වුණා.

ගැහැනිය:- ඔහේ ඔහොම කියන කොට මට මතක් වෙනව අලුත් ම නව කතාවක්! ඒකෙ ඉන්න කෙල්ල, බාප්ප එක්කත් ඉන්නවා; තාත්ත එක්කත් ඉන්නවා! චුට්ටී; බම්බුව ?

පිරිමියා:-ඇයි චුට්ටිගේ අක්ක සුද්දි ? එයත් එහෙමයි. හාමුදුරුවො එක්ක ඉන්නවා. ළමයි මරනවා; නොයෙක් හුටපට? හැබැයි එක දෙයක් තියෙනවා. මේවා සේරම ඇත්ත! එකක්වත් බොරු නෙමෙයි!

ගැහැනිය:-කොරන -කොරන හැම ලබ්බම කියන්ට ඕනෑ ද?

පිරිමියා:- (හිනා) නෝනට තියෙන්නෙ සදාචාරය ගැන ප්‍රශ්නයක්! සදාචාරයත් හරියට ප්‍රජාචාරය වගෙයි නෝනා. ඒක බොරුවක්! ලෝරන්ස්ගෙ පොත් අශ්ලීලයි කියල ඒවට ගිනි දැම්මා! ශේක්ෂ්පියර්ගෙ ව්‍යාකරණ වැරැදියි කියල එයාගෙ කවි ඉගැන්වීම නැවැත්තුවා. ඒත් දැන් මොකද වෙලා තියෙන්නෙ? ලෝරන්ස්ගෙ නවකතා නැතිව, ශේක්ෂ්පියර්ගෙ කවි – නාට්‍ය නැතිව ඉංග්‍රීසි සම්භාව්‍ය සාහිත්‍ය හදාරන්ට බෑ! ඕක ඉතිහාසය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක්, සම්ප්‍රදාය ගැන ප්‍රශ්නයක්, නව ප්‍රවණතා ගැන ප්‍රශ්නයක්.

ගැහැනිය:-තමුසෙ කියන කුණුහරප මට තේරෙන්නෙ නෑ ඕයි!

පිරිමියා:-කොරන්ට හොඳයි; කියන්ට නරකයි! කුණුහරප කියලා දයක් නෑ නෝනා!

ගැහැනිය:- එතකොට තමුසෙ කියන්නෙ ‘පිරිමි ගොඩයි මං විතරයි” විශිෂ්ට නවකතාවක් කියල ද?

පිරිමියා :- (හිනා) එහෙම කියන්ට මට පිස්සු ද? මේක අන්තිම කබල් නවකතාවක්! හැබැයි එහෙම වෙන්නෙ සදාචාරය ගැන ප්‍රශ්නයක් නිසා නෙමෙයි. සන්නස්ගල ත්‍රිල් එකට ප්‍රබන්ධ ගොතන මිනිහෙක්. එයා කරන්නෙ ත්‍රිල්එක ඉස්සරහට දාල මිනිස්සු අන්දන එක. ඉන් එහා දෙයක් සන්නස්ගලට නෑ!

ගැහැනිය :- හැබෑට ම මොකද් ද නවකතාව කියන්නෙ? වැස්සත් තව ම අඩුනැති නිසා කියමු කො බලන්ට! මාත් හොඳට පොත් කියවන ගෑනියක්. හරියට චුට්ටි වාගෙ (හිනා)!?

පිරිමියා:- අපේ නෝන මහත්මයා හොඳට හිතට ගන්ට! ලෝකෙ බිහිවුණු සෑම ශ්‍රේෂ්ඨ නවකාවක් ම උත්තරීතර මානුෂික නිෂ්පාදනයක්. ඒක බුද්ධිවිෂය කලා නිර්මාණයක්. ජීවිතය විවරණය කළත්, සමාජ විශ්ලේෂණයක් කළත් ඓතිහාසික සිදුවීම් ප්‍රති – නිර්මාණය කළත්, යථාර්ථය හොඳ ප්‍රතිනිර්මාණය කළත් , නවකතාවකින් සමාජය උකහාගන්නා පරමාර්ථ තියෙනවා. අර්ථ තියෙනවා. එහෙම නැත්නම් ජීවිතය පුරවාලන වින්දනයක් තියෙනවා.සිංහලෙන් ලියවෙන කබල් නවකතාවල ඒ කිසි දෙයක් නෑ! සන්නස්ගලගෙ කතා ගොන්නත් එහෙම තමා.අපරාධෙ කඩදාසි නාස්ති කරනවා!

ගැහැනිය :- තමුසෙත් එක ජාතියක පණ්ඩිතයෙක්! ඒ වුණාට යටි පෙළ තේරිලා නෑ!?

පිරිමියා:- මොන බොරු ද නෝන මහත්තයා, දැන් ගහන නවකතාවල යටිපෙළ හොයන්ට ඒ පොත් හම ගහන්ට ඕනෑ. එතකොට ඉතිරි වෙන්නෙ කඩදාසි කෑලි විතරයි. සමහර බක පණ්ඩිත විචාරකයො මනෝ විශ්ලේෂණ ගැන කියනවා. මැජික් රියැලිසම් ගැන කියනවා. සංස්කෘතිවාදය ගැන කියනවා. ඒ ඔක්කොම තියෙන්නෙ එයාලගෙ ඔළු ගෙඩිවල විතරයි. පොත්වල එහෙම දෙයක් නෑ.

ගැහැනිය :- එතකොට මේ කතාවෙ එන චුට්ටිගෙ චරිතෙන් වැඩක් නෑ!?

පිරිමියා:- එහෙනම්; නෝනටත් යමක් – කමක් තේරෙනවා. නවකතාවක ප්‍රධාන ලක්ෂණය චරිත නිරූපණය තමා. ඊ.එම්. ෆොස්ටර්, ඒ ගැන හොඳට විග්‍රහ කරලා තියෙනවා. ෆ්ලෝබෙයාගෙ ඉඳලා මිලාන් කුන්දෙරා දක්වා ම චරිත නිරූපණයේ විවිධ ස්වාභාවයන් හඳුනාගන්න පුළුවන්. “සන්නස්ගලත් ශ්‍රී ලංකාවෙ නූතන නවකතාකාරයො වගේම යි. කිසි වෙනසක් නෑ. මේ කට්ටිය චරිත විස්තර කරනවා. ඒවා ලියනවා. නිරූපණයක් නෑ’ නිකං බොරු ප්‍රබන්ධ! පොත් ගෙඩි!

ගැහැනිය :- මේ මහත්තයා, හැම නවකතාවක්ම එකවාගෙ නෑ. එක එක ඒවාට එක එක මෝස්තර තියෙනවා! ඔහේ, මේ මොඩල් එකක් බදාගෙන දඟලනවා!?

පිරිමියා :- ඔබතුමිය හරි. කිසි ම නවකතාවකට නීති දාන්නට බෑ. ඒවා රාමුගත කරන්නට බෑ. ඒ වුණත් පොදු දේවල් කීපයකුත් තියෙනවා. චරිත නිරූපණය එකක්. සමාජ කාර්යය තව එකක්. අපේ නවකතාකාරයෝ සමාජ කාර්යය දන්නෙම නෑ. මෝස්තරේ වෙනම එකක්. ලතින් අමෙරිකාවෙ මෝස්තරේ ඉන්දියාවට ගලපන්ට බෑ. ඉන්දියාවෙ මෝස්තරේ අප්‍රිකාවට ගලපන්නට බෑ. අප්‍රිතාවෙ මෝස්තරේ ලංකාවට හරියන්නෙ නෑ. අපට අවශ්‍ය හා ගැළපෙන මෝස්තරේ තවම අපි හදාගෙන නෑ.

ගැහැනිය:- මහත්තයලා වගේ කට්ටිය අලුත් මෝස්තරේකට ඉඩ දෙන්නෙ නෑ. ඒකනෙ මෙහෙම වෙලා තියෙන්නෙ.

පිරිමියා :- ඒක බොරු කතාවක්. අපි කියන්නෙ මෝස්තරේ එන්ට ඕනෑ අන්තර්ගතයත් එක්ක. එහෙම නැතිව නාලාගිරිදමනය විතරක් කොපිකෙරුවට පලක් නෑ. අනික නාලාගිරි දමනය හැමතැනටම ගලපන්ට බෑ කියන එකත් සන්නස්ගල දැනගන්ට ඕනෑ.

ගැහැනිය :- (හිරි අරියි) වැස්ස පායගෙන එනවා මහත්තයා. ඒත් මං මහත්තයත් එක්ක දිගට ම කතා කරන්න කැමතියි.

පිරිමියා :- (හිනා) එහෙනම් ආයෙමත් වහින්ට වෙයි.

ගැහැනිය :- වහින්ට ඕන නෑ මහත්තයා! ගැහැනු හරි එඩිතරයි. චුට්ටි වුණත් එහෙමයි. යෝජනාව මගෙන්. අපි යමු නිදහස් තැනකට.

මෝසම් වැස්ස තුරල් වී; ඉතා තද අව්වක් පැතිර යන්නට පටන්ගත්තේය. ජුන්ඩාවේ සිට පැන්ඩාව දක්වා දුවන කබල් බස් රථයක් පැමිණ බස් නැවතුමේ හිටෙව්වේය. එහි සිටි මැදිවියේ ජෝඩුවක් අතිනත් ගෙන, බස්රථයට ගොඩවෙනු දක්නට ලැබිණි.

රන්ජන් අමරරත්න