ඈ යන්න ගියා ය

මම දැන් වයසක පුද්ගලයෙක් මි. ගෙවා දැමූ කාලය අර්ධ ශතකයකට ආසන්න ය. රැවුල ඉදී ඇත. කෙස් හැලීම ද මුහුණ රැලි වැටීම ද දෑස් 
යටට  ගිලීම ද පටන් ගෙන තිබේ. තවත් බොහෝ විපර්යාසයන් ද සිදුවෙමින් පවතී. පපුව ඉදිරියට දමා තනි කෙළින් ඇවිදගෙන ගිය ද ඒ 
හැටි ආකර්ෂණයක් නැත. ලොකු ජවයක් නැති වා සේ ම කිසිවකු ගේ අවධානය ගැනීම ද අමාරු ය. 

මා වැන්නෙකු අමුතු ගැම්මක් ගෙන ගමන් කළහොත් නිට්ටාවට  ම ඒ විහිළුවක් බවට පත් වේ. 
මේ සියලු කරුණු සාධාරණ ව සලකකා බලා අලුත් උපාය - මාර්ගයක් ඔස්සේ ජීවිතයේ  ඉතිරි කාලය ගෙවා දමන්නට තීන්දු කෙළෙමි. 

එනම් ඉතා සන්සුන් ව හා සාවධාන ව පාරේ කොනකින් බිම බලාගෙන ඇවිදීම ය. ඒ හැරෙන්නට අයිනක් අල්ලාගෙන හුදෙකලාව 
කල්පනා කිරීම ය.
මගේ පියා එඹදු හුදකලා මිනිසෙකු බව ද අවංක හා සාධාරණ තැනැත්තෙකු බව ද බොහෝ දෙනා කියති.  එහෙත් වසර ගණනාවකට පෙර 
මිය ගිය ඔහු බැංකුවෙන් ලබා ගත් ණය මුදලක් පියවා නැත. ඒ ගැන කතාකිරීම සඳහා බැංකුවට එන ලෙස රාජකාරි ලියුමක් මා වෙත ලැබී 
තිබේ. 
මම ගාඩිනනර් මාවත දිගේ බංකුව වෙත යමින් සිටියෙමි.

වේලාව මධ්‍යාහ්නය යි. සූර්ය දිව්‍යරාජයා ශ්‍රී දූපතට සමීප ව ගමන් කරයි. වාතය ජලයෙන් සංතෘප්ත ය. සුළගක් ඇත්තේ ම නැත. බේරේ 
වැව නිසොල්මන් ව මහා දුර්ගන්ධයන් මුදා හරී. ගිනි ගහන අව්ව නිසා නැගෙන දහදිය මගේ කොඳු නාරටිය දිගේ ගලා බසි. මේ කිසිවක් 
මට යාදෙනේනේ නැත. හිස් මුදුනින් පටන්ගත් අධික දැවිල්ලක් පාදාන්තය තෙක් ගමන් කරන්න පටන් ගනී.

ජිවත් වීම මහා කරුමයක් යැයි මට සිතේ.

බේරේ වැවට ඉහළිත් ඇති විශාල පාලම උඩ ගුවන් හමුදා මුර කපොල්ල පසුකරන සිය ගණනක් සෙනග අතරට මම ද එක් වුණෙමි. මුළු 
ඇග ම දවන දැඩි ඌෂ්ණය නිසා මගේ  පය ඉක්මන් වි තිබිණි. එහෙත් එක් වරම ඇස ගැටුණු දර්ශනයකින් මගේ දෙපා ගල්වුවාත් මෙන් 
එකතැන නැවතිණි. ..........කවුද මේ..........

හෘදයාංගම ලෙස මනසෙහි සටහන් ව තිබූ එක් ස්ත්‍රී රූප - කායක් මුහුණට - මුහුණ ලා නැවතී සිටී. වෙනසකට ඇත්තේ කලකට පෙර වූ 
මනා අඟපසඟ කෙමෙන් වැහැරෙමින් තිබීම පමණි. ඇගේ දඟකාර කෙටි කොණ්ඩය අතරින් රිදීවන් සිහින් රේඛා එළියට පනී. දොඹ ගෙඩි 
මෙන් වූ රවුම් දිළිසෙන දෑස් විශාල උපැස් යුවළකින් වැසී ඇත. නිතඹ පෙදෙස පහළට රූටා වැටෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ . දෑත් මහත් වී 
ඒවායේ ලප කැළැල් මතු ව තිබේ. 

මගේ සිත චක්‍රාවාටය පුරා රවුමක් ගසා එක තැනෙක නැවතිණි.

ම්......මේ - න - කා.........
එහෙනම් නම තවම මතකයි ?
තවම පොත් කියවනවද ?
නැහැ.. මං ලංකාවේ නැහැ ..බෘනායි ගියා....
හොඳයි... හොඳයි....
ඔයාට කොහොම ද ? ළමයි ලොකු ද ?
ඔව් සේරම වෙන්ස් වෙලා....
මට මේක හීනයක් වාගේ....
අපට හීන දකින්න බෑ..මං මෙහේ යුද්ධෙකට මැදිවෙලා..
ඔයා ගේ කතාවනම් ඉස්සර වගේමයි...
අහම්බෙන් මුණ ගැහිචිචි එක ලොකු දෙයක්
මං හෙට ආයිමත් යනවා...
ගුවන් හමුදා නිලධාරියෙක් වහා පැමිණ අප දෙදෙනා අතර හිටගත්තේ ය. ඔහුගේ තියුණු දෑස මාගේ මුහුණ වෙත එල්ල වී තිබූ අතර ඔහු 
අත stop යන පුවරුව විය. හැබැවටම අප මෙතැනින් නැවතිය යුතු ද ?
මහත්තයා කරුණාකරල වෙනින් තැනකට යනව ද? මෙතැන වැඩි වෙලාවක් ඉන්ඩ දෙන්නෙ නෑ...
සොරි...

මේනකා මට පෙර සමාව ඉල්ලා සිටියාය. 

අද ද පෙර පරිදි ම මට වඩා ඇය ඉක්මන්ය. යුහුසුළුය. මේනකා තවත් වරක් ‍මා දෙස බලා යන්නම් කියා අත වැනුවාය. මගේ සුරතද ඉබේම මෙන් සෙලැවිණි. සිතිවිලි ඈතට ඈතට ගමන් කරන්නට පටන් ගනී. බැංකුවට යාම කල් දමා සුපුරුදු හුදෙකලා ගුබ්බෑයමට රිංගා ගැනීම සඳහා මගේ ගමන් මග වෙනස් කළෙමි.

මිලට ගත් ගල් බෝතල් බාගෙන් අඩක් ඉතිරිව තිබේ. ‍පොල් කෑලි හා කෑලි මිරිස්, මනාව මිශ්‍ර කරන ලද උණුසුම් කඩල තසිමක් ද මා ඉදිරිපිට තිබේ. දුම්වැටියක් ද දල්වා ගතිමි. පසුතැවිල්ල හා පාළුව මුසු සියුම් වේදනාවකින් සිත රිදුම්කන්නට විය. මේ ස්ථානය තවම බේබද්දන්ගෙන් පිරී නැති බැවින් මගේ සිත නිදහසේ අතීතය වෙත ගමන් කරයි. මේනකා මට හමුවූයේ මීට වසර විසි ගණනකට පෙරාතුවය. ‍එකල ඇය මගේ කාර්යාලයේ උසස් නිලධාරියෙකුගේ ලේකම්වරිය ලෙස  කටයුතු කළාය. තළෙලු ආකර්ශනීය සිරුරකට හිමිකම් කියූ මේනකා විවිධ ආලේපන හා නවීන මෝස්තර ආදිය මගින් තවදුරටත් කැපී පෙනෙන්ට වෑයම් කළා යැයි කීම නිවැරදිය. වරක් දුටුවකු නැවත නැවත ඈ දෙස හැරී බලන්නට පෙළඹෙනු නොවැලැක්විය හැකි විය. විශේෂයක් ලෙස නිරන්තරයෙන්ම ඈ අතෙහි පොතක් විය. මේනකා‍ගේ එකම විනෝදාංශය පොත් කියවීමය.

එකළ මගේ වයස අවුරුදු 27කට වැඩි නැත. ඒ මගේ ජීවිතයේ හොඳම කාලය විය යුතුය. සිරුර නිරෝගී අතර සිත බොහෝ සැහැල්ලු විය. මේනකාගේ කාර්යාලයේ වෙනම අංශයක කළමනාකරුවකු ලෙසද සේවය කළෙමි. එහිම නමවන මහලේ කුලී ගෙයක් ද මට තිබිණි. අලුත්ම ‍පොත් මිලට ගනිමින් බොහෝ වේලාවක් කියවීමට කැපකිරීමට එකල මගේ සිරිත විය.

මේනකා හා මා අතර වූ පලමු කතාබහ අද මෙන් මතකය‍‍.

'මහත්තය ළඟ හුඟක් පොත් තියෙනවලු නේද?'

'කවුද කීවේ?'

'කතාව ඇත්තනම් කියපු කෙනාගෙන් වැඩක් තියෙනවද?'

'ඔයා මොනවද කියවන්නේ?

'මං චෙකෝෆ්ට කැමතියි. ටෝල්ස්ටෝයි බර වැඩියි'.

'හෙමින්වේ ලස්සනට ප්‍රේමය ගැන කියනවා'.

'ඇයි සිංහල පොත් කියවන්නේ නැතිද?

'වික්‍රමසිංහ මහත්තයා ප්‍රේමය ගැන කියන විදිහට මම කැමති නෑ'.

'ඉතින් සරත්චන්ද්‍ර මහත්තයා කියවන්න'.

'ඔය කියන්නේ මළගිය ඇත්තෝ, මළවුන්ගේ අවුරුදු දා ගැන නේ'

'ඒ දෙකම කියවලා තියෙනවා'

‍මේනකා පළමුවෙන්ම මා ඇමතුවේ මහත්තයා කියාය. දෙවනුව මිස්ටර් කෑල්ලක් මුලට දමා සම්පූර්ණ නම කීවාය. තෙවනුව සම්පූර්ණ නම කියන්නට පටන්ගත්තාය. නිතර මුනගැහෙන්නට පටන් ගත් දා සිට නමින් කෑල්ලක් කීවාය. අප දෙදෙනාගේ ඇසුර බොහෝ දුර දිග ගියේය.

දිනක් මධ්‍යහ්නයේ ඇයට දුරකතන ඇමතුමක් දුනිමි. ඒ මගේ නවාතැනෙහි සිටය. 'අලුත් පොත් වගයක් තියෙනවා. මගේ චමරියට එන්න. මම ඈට කීමි. විනාඩි 15ක් යාමට පෙර ම‍ගේ කුලී නිවසෙහි සීනුව නාද විය. අපි දෙදෙනා මගේ කාමරයේ තනි වුණෙමු. ඈ රාක්කයට එබී පොත් තෝරන අතර මම ඇගේ පිටුපසින් ගොස් මේනකා වැළඳ ගතිමි.

කවුරුවත් එයි ද ?

මෙහේ එන එකෙක් නෑ....

බොහෝ වෙලාවකට පසු මේනකා මට කියූ එක් දෙයක් සිහිපත් වේ. එනම් මං ඔයාට ආදරෙයි. අපි දෙන්න බඳිමු යන්න ය. 

මේනකා හැම විටම හොඳ පොත් තෝරා ගත්තා ය. එය වහා කියවා ආපසු දුන්නා ය. එහෙත් ඈ සති තුනක අසාර්ථක විවාහයකින් වෙන් ව සිටි ගැහැණියකි. ඈ කිසිවතු පසුපස හඹා ගියේ නැත. මා පසු පස හඹා ආවේ ද නැත. ඇයට සාක්ෂාත් කරගත යුතු ලොකු බලාපොරොත්තු තිබුණේ ද නැත. ඈ පොත් කියවමින් ජීවිතයේ ගැඹුර නිරීක්ෂණය කරන්නට පෙළැඹුණා යැයි මට සිතේ. ඈ කිසි කලෙක  මා හා උරණ වි නැත. මට බැණ වැදි නැත. අප හමු වූ බොහෝ අවස්ථාවන් කෙළවර වූයේ මේනකා ගේ සුපුරුදු වාක්‍යෙයන් ය. එනම් මං එයාට ආදරෙයි... අපි දෙන්න බඳිමු...යන්නෙන් ය.

ඊට ටික කලෙකට පසු වර්ජනයක් මෙහෙයවිමේ හේතුව මත මගේ රැකියා ව අහිමි විය. මම වෙනත් ආයතනයක රැකියාවක් ලබා ගතිමි. මේනකා අමතක කළෙමි. හිතාමතාම අමතක කළෙමි. යළි වසර විසි ගණනකට පසු මේනකා හමු වී ඇත. එහෙත් තාවකාලිකව ය. ඈ හෙට සිට නැත. මෙතෙක් ජීවිතයේ මට හමු වූ සුන්දරම ගැහැණිය මේනකා ය. ඈ හැමවිට ම නිවැරදි හා හොඳම පොත තෝරා ගත්තා ය. එහෙත් ජීවිතයට ගළපෙන හොඳම සහකරු තෝරා ගැනීමට ඈ අසමත් වූවා ය.  ජිවිතය කෙළවරවීමට පෙර කිසියම් දිනෙක අහම්බෙන් හෝ ඈ මුණ ගැසුණහොත් ඇයට හොදම පොතක් තෑගි කළ යුතු ය.


මෙහි දෙවැනි කොටස සුදුහාමිනේත් ගැහැනියක් මෙතැනින් කියවන්න

පසු ලිවිම

මේකට උචිත පිංතූරයක් සොයා ගැන්මට නොහැකි විය.