ලොකු දුවටත් බ්ලොග් ලියන්න ඔන ලු......

මම ගෙදර ඉන්න කාලෙ බොහොම අඩුයි. යන්තම් දරුවොත් එක්ක විනෝදෙන් ඉන්න ලැබෙන්නේ සෙනසුරාදා දවසකට විතරයි. එදාට බොහෝ විට දුවල දෙන්නටම පන්ති. මේ පන්ති නැති කාලෙ තමා අපි විනෝදෙන් ඉන්නේ. මේ වෙලාවට තමා අපි සේරම එකතුවෙලා බ්ලොග් කියවන්නේ. මුලින් මං කියවල හොඳ දේවල් තියනව නම් විතරයි එයාල දෙන්නට පෙන්නන්නේ.

ලොකු දුව මේ බ්ලොග් කියැවිල්ලට ලොකු ආසාවක් තියන බව මා මුලින්ම දුටු දෙයක්.  බොහොම කාලෙකින් සිකුරාදා කලින් ගෙදර යන්න ලැබුණා. ඒ ලැබුණු චාන්ස් එකේ අපි තුන්දෙනාම බ්ලොග් වටේ රවුමක් ගියා. 
ඔන්න ඊයේ රෑ මට කෙල්ලගෙන් හර්තාලයක්. එයාටත් කවි බ්ලොග් එකක් කරන්න ඕන කියලා. දැන් මොකද කරන්නේ. මං ඉතින් හිත නොරිදා පහදා දුන්නා අඩුම තරමින් සාමාන්‍ය පෙළ ඉවර වෙනකං වත් ඒ දේ නොකර ඉම්මු කියලා. ඒත් කෙල්ලගේ හිතට හරි නැ. තාම මේ දෙන්නටම පරිගණකය පරිහරණය කරන්න දෙන්නේ අපේ අධීක්ෂණය යටතේ විතරයි. මේක අපේ මෝඩ සිතුවිල්ලක්ද කියලත් හිතෙනවා වෙලාවකට. ඒත් පරිගණකයට ඇබ්බැහි වුණොත් ඉගනුම ට හානියක් වෙයි කියලයි මම හිතන්නේ. මේ ගැන ඔයාලගේ අදහස මොකක්ද. 
අන්තිමට දුවගේ හිත හදන්න මං මෙහෙම යෝජනාවක් කළා. මගේ බ්ලොග් එකේ එයාගේ කවිය දාන්නම් කියලා. ඉතින් මේ තියෙන්නේ දුව බ්ලොගකට දාන්න ලියපු මුල්ම කවි ටික. මේ කවි ටික ටයිප් කළා විතරයි මං කළේ.


මගේ පළමු ගුරු තුමී

සිප් සයුරෙන් එතෙර වන්න මාවත සෑදූ
යහ ගුණ දම් පෙන්වා නුවණැස      පෑදූ
ලොව වෙත පිය නැඟුමට ඉනිමග   සෑදූ
ජීවන මං පෙතේ ඔබ මට මවක්       බඳූ

පාසල් දිවියේ මතකෙකි ලස්සන ඔබෙ   පන්තිය
සිහිවෙයි තාම මට ඒ සුන්දර                   අතීතය
පාසලේ පළමු දා ඇඬුවේ තනිකම         දැනිලාය
දෙවැනි මවක් වී ඔබ මා                        සැනසිය

කැකුළු අපට පිපෙන්නට නිති සහය           වුණා
ගුරු මව් ඔබම නොවෙදැයි පසක්               වුණා
සිප් කිරිවලින් අප දැනුමෙන් උසස්             වුණා
කෙලෙසක දක්වමිද ඔබ හට කෙලෙහි       ගුණා

අඩි තාලම දැමුවෙ දියුණුවෙ පිය    නගන්නට
වැටෙනා හැම තැනදි දැතම දිගු කර  දුන්නාට
මා සිත උපන් බිය දුරු කැර මඟ        කිව්වාට 
නමඳිමි ගුරු මවුණි හැම විට ඔබෙ        නමට

ඉර හඳ තාරකා නිලඹර නැගෙන       තුරූ
මිහිකත තුරු ලතා මල් ඵල දරන       තුරූ
ඇළ දොල මහ නදී සයුරට ගලන      තුරූ
මා ණය ගැතිය ඔබ හට මා මියෙන    තුරූ

තුල්යාමී සඳෝදා අමාරශ්මි

රත්නාවලී බාලිකා විදුහල ගම්පහ