කච්චතිව් සංචාරයේ දෙවැනි කොටස

මේ අපේ මාතෘ භූමියයි

කච්චතිව් සංචාරයේ තොරතුරු අඛණ්ඩව ඉදිරිපත් කරන්නට සිතා සිටියත් මොබිටෙල් ඩොංගල් උන්නැහේ මට ඒකට ඉඩක් තිබ්බේ නෑ.. පූනෑවෙන් පස්සේ එක දිගට සිග්නල් නැති කමත් සිග්නල් තිබ්බ සමහර තැන්වල පවා බ්ලොගට ලොග් වෙන්න ගිය කාලය ඉතා දීර්ඝ වූ නිසාත් ඒ වෑයම අතහැර දමන්නට මට සිදු විය. 


ඉතින් අතරමග දකින කියන දේවල් බලා හදා ගනිමින් අපි කන්කසන්තුරේ නාවුක හමුදා කඳවුරට එන විට වෙලාව සවස 6 පහු වුණා විතරයි වගේ.. එහි දි අප එකිනෙකාගේ නවාතැන් සඳහා යොමු කැරුණු අතර හරියටම රාත්‍රී 7ට යළි අප රැගෙන යන්නට වාහන පැමිණෙන බව නාවුක හමුදා මාධ්‍ය අංශයෙන් දැනුම් දුන්නා..
ගතේ වෙහෙස යන්නත් එක්ක නා කියා ගෙන සුදානම් වන විට අප රැගෙන යන්නට වාහන පැමිණියේ වෙලාවේ විනාඩියකදු එහා මෙහා නොකර ය. නඩයේ සියල්ල රැගත් රිය ඉගිලී ගියේ ඓතිහාසික  දඹ කොළ පටුන මායිමේ පිහිටා ඇති අග්බෝ නාවුක කඳවුර වෙතටයි. එහි අප වෙනුවෙන් උතුරු නාවික අඥාපති තුමන් සංවිධානය කළ මනරම් සාදයකි. 

උත්තර වෙරළ තීරය හරහා හමා එන සිහිල් සුළං සමග එම මනස්කාන්ත වෙරළ තීරයේ  අප මැදියම් රැය වන තුරුම විනෝද වූයෙමු. පසෙක ගිනි මැලයකි.. වටේටම දැල්වුණු විලක්කු ය. තව පෙදෙසකින් මියුරු සංගීතය දෙසවන් පුරා මිහිරියාවක් ඇතිකරවයි. තව බොහෝ වේලාවක් මෙතැන රැදෙන්නට හිත කීවත් හෙට පාන්දර 3ට අවදි විය යුතුය. ඒ කච්චතිව් බලා ගමන් ඇරඹීමට ය. අපට මිහිරියාව ගෙන දුන් නාවුක සොයුරන් සැමට තුති පුදමින් මැදියම් රැයේ යළිදු අප නවාතැන් කරා පැමිණියෙමු.
වේලාවේ කිසිදු ඇද පළුද්දක් නැතිව හරියටම පාන්දර 3ට අපේ උදේ තේ එක ලැබිණි. ගමනට සූදානම් වෙන්නට පැයක කාලයක් ලැබිණි. අප රැගත් රිය හරියටම පාන්දර 4 වන විට කන්කසන්තුරේ ජැටියට සේන්දු විය. අපේ නඩයේ පිරිස 40කි. අප කච්චතිව් කරා රැගෙන් යන්නට සූදානමින් සුපිරි අධි වේගී ඩෝරා යාත්‍රා දෙකක් ජැටියේ නැංගුරම් ලා තිබිණි.

සාමාන්‍යයෙන් මගි ප්‍රවාහන නෞකාවකට හෝ බෝට්ටුවකට මෙහි සිට කච්චතිව් දක්වා යාත්‍රා කරන්නට පැය 3යි විනාඩි හතළිහක් ගතවෙයි. එහි ගොස් එන්නට අය කරන මුදල රුපියල් 600කි. දුර ප්‍රමාණය නාවුක සැතපුම් 56කි.

හරියටම 4.10ට මා රැගත් ඩෝරාව දියඹ දෙබෑ කරමින් ඇදෙන්නට විය.

ඩෝරා යාත්‍රාව යනු පසුගිය යුද සමයේ ත්‍රස්තයන්ට එරෙහිව දැවැන්ත මෙහෙවරක් කළ සුවිශේෂී ප්‍රහාරක යාත්‍රා විශේෂයකි. එහි ඇතුළත වෙනමම ලෝකයකි. ඒ ගැන විස්තර කිරීම ආරක්ෂක රහස් හෙළිදරව්වක් යැයි සිතෙන බැවින් ඒ ගැන නොලියමි. 
සියල්ල සූදානම්ය. අපේ ගමන ඇරැඹිණි..අදහාගත නොහැකි වේයගකි ඩෝරාවට ඇත්තේ.
මා අසා දැනගත් පරිදි එය අධිවේගී මගේ වාහනයක් ධාවනය කරන වේගය මේන් දෙගුණයකට ආසන්නය. හාත් පස කට්ට කරුවලය. එහෙත් ඩෝරාවේ යටි මෙහෙයුම් මැදිරියේ නිලධාරීන් නම් පට්ට දහවලක දකිනවාටත් වඩා හොදින් හාත්පස දෙස විමසිල්ලෙන් නරඹයි.(මෙහි මෙහෙයුම් මැදිරි දෙකක් ඇත) පියවි ඇසට නොපෙනන තරම් දුරක සැතපුම් ගණනාවක් ඈත එපිටින් යන පුංචි ඔරුවක දසුන් පවා ඔවුන් ඉතා සමීපව නරඹයි. යුද්ධය නැතත් එහි පාලක නාවුක නිලධාරිහු තාමත් නිරන්තර විමැසිල්ලෙනි. 
ඒ හැම එකක්ම කුමන යනාවක් ද යන්න ඔවුන් නිරන්තර තහවුරු කොට ගනියි.. අවට කිසිවක් නොදකින පට්ටම කරුවලේ විනාඩි 55ක් ගමන් කළ තැන ඩෝරාවේ වේගය අඩාළ කොට මහ සයුර මැද එක වර නතර කරන ලදී. ඇතින් යන්තම් විදුලි එළි දිස්වෙයි. ඒ කච්චතිව් දුපතේ ය. දුපතට කිලෝමීටර් 2ක් පමණ දියඹට වන්නට ඩෝරාව නැංගුරම් ලෑවේ එතැනින් එහාට යන්නට තරම් පහසුකම් කච්චතිව් දූපතේ නොමැති බැවිනි.

තවත් විනාඩි ගණනාවකදී අප සිටින දෙසට වෝටර් ජෙට් නම් ප්‍රහාරක බෝට්ටු දෙකක් සේන්දු විය. දැන් තමයි අමාරුම කාරිය. ඩෝරාවේ සිට වෝටර් ජෙට් බෝට්ටුවට මාරුවිම.ගැඹුරු මුහුද මැද මේ නම් අතිශය බියකරු වැඩකි. එහෙත් පුහුණු නාවුක සොයුරන් ගේ අත්වාරුව නිසාවෙන් එයද ජය ගන්නට අපට හැකි විය.

එහි නැගී විනාඩි 10ක තරම් කාලයක දී එනම් හරියටම 5.15ට අපි කච්චතිව් දූපතට ගොඩ බැස්සෙමු. මේ අනුව අපේ මුහුදු ගමනට වැය කොට ඇත්තේ පැයක පමණ කාලයකි.දූපතට ඇතුළුවන තැනම පිළිගැනීමේ පුවරුවකි.. ශ්‍රී ලංකාවට ඔබ සැම සාදරයෙන් පිළිගනිමු යන වැකිය එහි විය. 

ශ්‍රී ලංකාවට ඔබ සැම සාදරයෙන් පිළිගනිමු

මෙය නෙත ගැටෙත්ම සියුම් ජාතිකාභිමානී හැගුමක් මා සිත මෝදු විය. එවන් වැකියක් සහිත පුවරුවක් සවි කරන්නට හේතුව මේ කච්චතිව් පල්ලියේ මංගල්‍යයට ඉන්දියානුවන්ද පැමිණෙන නිසා යැයි නාවුක මිතුරෙකු මා හා පැවසීය.
ඒ වන විටත් ඉන්දු ශ්‍රී ලාංකිය බැතිමතුන් 5200ක් මේ උත්සවය වෙනුවෙන් දුපතට පැමිණ තිබිණි. හරියටම උදේ 6ට පල්ලියේ පූජාවන් ඇරැඹි අතර අප දුපත සිසාරා යමින් අපේ උරුමයේ අභිමානය වින්දෙමි.

දහවල් 10.30 පමණ වනතුරු දූපතේ ගත කළ අප යළිදු පෙර ආකාරයෙන්ම වෝටර් ජෙට්ටුවක නැගී  සයුර මැද නවතා ඇති ඩෝරාවට පැමිණ යළි කන්කසන්තුරයට පැමිණියෙමු.

අප රැගෙන යන්නට වෝටර් ජෙට් සූදානමින්

ගැඹුරු මුහුද මැද අප එනතුරු ඩෝරාව නවතා ඇත

අමාරුම කාරිය ඩෝරා එකට මාරුවන එක

ඩෝරා යානය ඇතුළතම දසුනක්

ඩෝරා යාත්‍රාව උපරිම වේගය ගත් අවස්ථාවක්

සියල්ල තිතට වෙලාවට මේ කංකසන්තුර ජැටියට අප පැමිණෙමින්  බස් රියද සූදානමින්

කච්චතිව් දූපතට හිරු උදාවෙමින්

කළක් අපට අහිමි බිමක අද අප මේ වින්දනීය සැමරුම් තබමින් රිසි සේ විනෝද වන්නේ මාතෘ භූමිය වෙනුවෙන් දිවි පිදූ හා ලේ කඳුළු දහදිය ඇස් ඉස් මස් කැපකළ රණ විරුවන් නිසාවෙනි.. ඒකීය ශ්‍රී ලංකාවක් වෙනුවෙන් කැපවුණු සියල්ලන්ම මට විරුවන් ය. එම විරුවන්ට මේ මොහොතේ මාගේ උත්තමාචාරය.