සබඳ; අපි කවුරුත් මිනිස්සුනේ...

සමාජයේ කතිකාවට කලින් කලට හොඳ හොඳ මාතෘකා ලැබේ. කැලණි ගඟේ තෙල් කතාව යට ගියේ කොටදෙණියාවේ සිද්ධිය නිසාය. කොටදෙණියාවේ සිද්ධිය දැන් තලු මරමින් ද, විරෝධය පාමින්ද, අනුකම්පාවෙන් ද යුතුව හොඳින් අලවි වේ. මේ අලවිය ආර්ථික වාසි තකා මෙන්ම හුදු ආශ්වාදය තකා ද සිදුවේ.
වානිජ්‍ය මාධ්‍ය මගින් එම පුවත මෙන්ම සිද්ධිය වටා වූ අතුරුකතා ද හොඳින් අලවි කළ අයුරු අපි දුටුවෙමු.

කිසිදු ආර්ථික වාසියක් නොලබන සයිබර් අවකාශයේ අඩවි, පුද්ගලික සමාජ ජාලා ගිණුම් තුළ අර්ථකතන ලෙසින් ද, විරෝධතා ලෙසින් ද, නිර්මාණාත්මක ලියැවිලි ලෙසින් ද, ඇතැම් විට කවි ලෙසින් ද, මෙපුවත ගලා ගිය අයුරු අපි දුටිමු. එවන් දෑ තුළින් ඔවුන් ලැබුවේ මානසික සුවයක් හෝ තම අඩවියට මෙතරම් පිරිසක් ආවා ය යන ෆැන්ටසියක් පමණක් ම විය හැකිය.

එකී පුවතත් සමගින් ම දෙපසට බෙදුණු තවත් මතයක් ද සමාජ ගත විය. එනම් මරණ දඬුවම ක්‍රියාත්මක කළ යුතු ද නැති ද යන්න යි. ඒ ගැන ද බොහෝ කතිකා දෙපසට බෙදී ඇදී ගිය අයුරු දැක ගත හැකි විය. පිරිසක් මරණ දඬුවම අවැසි බවට තර්ක කළහ. තව පිරිසක් අනවශ්‍ය බවට තර්ක කළහ.

මේ අතර ශ්‍රී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් වූ යුද අපරාධ වාර්තාව ද එළි දැක්විණි. එහි අවසන් යෝජනාව දෙමුහුන් අධිකරණයකි. මෙවන් අධිකරණයක් ස්ථාපිතව අපේ හමුදා සාමාජිකයන් වරද කරුවන් වි මරණ දණ්ඩනය නියම වූවා යැයි අපි උපකල්පනයකට එමු.

එවන් පසු බිමක ඉහත කී මරණ දඬුවමට පක්ෂ වූ පිරිසෙන් කී දෙනෙකු හමුදා සාමාජිකයන්ට මරණය එපා යැයි විරෝධය පාවිද?

මේ කතිකා සියල්ලම අවස්ථානුකූලව සිදුවෙන ඒවා බව ඉතා පැහැදිලිය. හේතුව අපි කවුරුත් මිනිසුන් නිසාවෙනි.

දැන් අනිත් කරුණ ට හැරෙමු. කොටදෙණියාවේ සිද්ධිය හරහා මෙරට මාධ්‍ය භාවිතාව පිළිබඳ දැඩි විවේචනයක් ඇති ව තිබේ. දැන් තිබෙන තත්ත්වයන්ට අනුව ලංකාවේ ඇත්තේ ජනමාධ්‍ය කලාවක් නොවේ ජඩ මාධ්‍ය කලාවකි. මෙසේ කියා තිබූ සයිබර් ලිපි කීපයක් ම කියෙව්වෙමි. මාධ්‍යයකට දොස් දෙමින් එසේ ලියැවුණු සටහන් මගින් ඔවුන් කර තිබෙන්නේ ද ඉහත කි සිද්ධියම වෙනස් අයුරකින් අලවි කිරීමකි. (මුදලට නොවන මේ අලවි කිරීම ගැන මට වඩා හොඳින් පහදා දිය හැක්කේ අපේ ඉකොන මැට්ටාට බව මගේ මතයයි.)

පුංචි උදාහරණයකට අපේ හිතවත් අජිත් ධර්මකීර්ති ලියන කොළඹ ගමයා අඩවියේ එක් එක් ලිපියක සටහන් වුණු ලින්කු ගැන මම පෙන්වාදුණිමි. එම ලින්කු ඔස්සේ මොනවා හෝ අලුත් දෙයක් ඇතැයි සිතා මම ද වහා ගොස් ඒවා විවෘත කෙරුවෙමි. එහෙත් ඒ වන විටත් ඒ අඩවි මවිසින් කියවා තිබිණි. සුළු වේලාවකින් අජිත් එම ලිංකු සඳහා වු දොරටු අවහිර කොට දැමී ය. 

නමුත් මානවයා තුළ වූ කුතුහලය නම් දේ මට ද පොදු නිසා මම ඒ කුමණ අඩවි දැයි සොයා බැලුවෙමි. කොතැනක හෝ යම් දෙයක් වී ඇත්නම් ඒ කුමක්ද කොහොම ද වුණේ යන්න සොයා බැලීමේ ආශාව මානව ගුණයකි. යම් සිදුවිමක් වු පසු එය දැසින් නොදුටුවන් කුමණ හෝ ක්‍රමයකින් එකී සිද්ධිය වුයේ කොහොමද? කවුද කළේ යන්න සොයා බලන්නට මානවයා යොමු වන්නේ මේ ගුණය නිසා ය.

යම් යම් සිද්ධීන්ට අදාළව අප මොන තරම් විරෝධතා පැවද අප තුළම වූ කුතුහලය නම් ගුණාංගය මැඩ පැවැත්විය හැකි නොවේ. එයට කදිම නිදසුනක් ද අජිත්ගේ ඉහත ලිපියේ කමෙන්ටුවකින් පෙන්වා දිය හැකි ය. 

අජිත්ගේ ලිපියේ ලින්කු ගැන මා පෙන්වාදීමෙන් පසු අජිත් එහි දොරටු අවහිර කළ අයුරු මම කීවෙමි. එයින් සුළු මොහොතකට පසු අපේම හිතවතෙක් මේලක් මගින් ඒ ලින්කු ටික එවන ලෙස අජිත්ගෙන් ඉල්ලා තිබිණි. එසේම ඔහුගේ එම කමෙන්ටුව තුළ වූයේ තවත් එවැනිම වැරදි දර්ශන ඉදිරිපත් කළ ස්ථානයක් ගැන ය. එහි ලින්කුව නොදානා බවද ඔහු පෙන්වා දී තිබිණි. නමුත් මිනිස් සිතේ ඇති කුතුහලය නිසාම ඔහු අජිත් සැගවූ ලින්කු ඉල්ලා තිබිණි.
( මා සමග අමනාප නොවන්න මෙය එකි කමෙන්ටුව දමන ලද හිතවතාට කරන අවමානයක් නොවේ. මම වුවද මා නොදුටු දෙයක් නං දැනගන්නට එසේ කරමි. මෙය ගත්තේ උදාහරණයකට පමණි.)
මෙයින් පෙනි යන්නේ මේ සියලුදේට ම බණින හැමෝම මේ හැම දෙයක්ම තමන් විසින් පරිහරනය කොට අනෙකා නොදැකිය යුතුය යන මතයේ සිටින බවයි. කෙටියෙන් පැවසුවොත් මා දැනගත්තාට කමක් නෑ අනිත් අය දැකගත යුතු නෑ වැනි හැගුමකි.

අර දැරියගේ නිරුවත් මළ සිරුරේ සේයා රුව නොබැලුවෝ සිටිත් ද? එය සොය සොයා ගොස් වරක් හෝ බැලුවා නේද?

අපි කුණු සොයති. එසේ සොයන්නේ මං දැනගත්තාම ඇති යන සිතුවිල්ලෙනි. අනිකා දැනගත යුතු නැත. අනෙකාට පෙන්වීම වැරදිය. එහෙත් මම හොරෙන් බලමි. එසේ බලන කල අපි හැමෝම කුණු සොයන්නෝ වන්නාහ. එනිසාම කුණුවලට හොඳ ඉල්ලුමක් ඇත. ඉතින් ඒවා හොඳින්ම අලෙවි වේ.

මිනිසුන්ම ඉල්ලති, මිනිසුන්ම බනිති.

මිනිසා තුළ වූ මේ මනෝභාවය ගැන ලියනවනං හොඳම කෙනෙක් අපේ මනෝ මන්දිර

ප.ලි.
මිය ගිය අයෙකුගේ සිරුරක් ප්‍රසිද්ධ කරනවාට මම පුද්ගලිකව ම විරුද්ධය.

ප.ප.ලි..
කරල බලනවනං පුංචි පරීක්ෂණයක්....මෙන්න

කොටදෙණියාවේ සිද්ධියේ මිනී මරුවන් පොලිස් අත්අඩංගුවට 
යන හෙඩිම පමණක් ඔබේ අඩවියකින් ප්‍රසිද්ධ කරන්න පැයක්. ගණනය කරන්න අඩවියට ඒ පැයේ එන හිට්ස් ගණන කොපමණද කියා...
හොඳ වැඩක් නං නෙමේ නමුත් පර්යේෂණයකට කදිමයි