සිංහලයා ගේ මතකය හා වෙසක්

සුබ වෙසක් මංගල්‍යයක් වේවා ලෝක වාසි බොදු බැතිමතුණි,
සුබ පැතුමටත් වඩා අද මේ සටහන දාන්න හිතුණේ වෙනත් කාරණයක් නිසා. කාරණය මේකයි. සිංහලයට හැම දේම අමතක වෙනවා කියා කියමනක් තියනවානේ. ඒ කියමන මුලින්ම කිව්වේ කවුද යන්න නම් මං දන්නේ නෑ. එත් ප්‍රභාකරන් කිව්වා කියා මතකයක් තියනවා මේ මෑත කාලයේ දී.
ඉතින් මම මේ කියන්න යන්නේ එහෙම අමතක වුණු සිද්ධියක් ගැනයි. ඒ සිද්ධිය හරි ද වැරදි ද කියන්න මම කිසිම උත්සාහයක් ගන්නේ නෑ. එත් මේ සිද්ධියත් එක්ක එදා එයට පක්ෂව හා විපක්ෂව ආන්දෝලනාත්මක කතා බහක් සයිබරය හරහා ඇදී ගියා. හරි අටුවා ටීකා ඇති. සිද්ධිය මේකයි.
මතකද බෝවත්තේ ඉන්දරතන හිමි. හම්.. හම්... අමතක නම් මතක් කරලා දෙන්නම්කෝ.  
හරියටම අදට වසර හතරකට පෙර එනම් 2013 වෙසක් පෝය දවසේ ගවමස් කෑම තහනම් කරන්න කියා ඉල්ලා මහනුවර දළදා මාලිගය ඉදිරිපිටදී සිරුරට ගිනි තියාගත්ත හිමි නම. හරියටම දිනය කියනවා නම් 2013 මැයි 24 දා.
එදා සිද්ධියෙන් දින කීපයකට පසු ඒ හිමි නම අපවත් වුණා. හිමියන්ගේ දේහය පෙරටුකොට ගෙන එදා දහස්ගණන් ජනයා මාහා විප්ලවයක් කරන්න හැදුවා. මට නම් පෙනුනේ ඒක මලසිරුරින් වුවත් වාසියක් ගත හැකිනම් ගැනීමක් ලෙසයි.
කාලය ගෙවි ගියා හිමිනම ගැන මතකය කා අතිනුත් ගිලිහි ගිහින්.
වාසියට මිනිය වුවත් විකිණිය හැකිනම් විකුණගනිව් කියන දේ තමා මට මැවෙන්නේ. එදා ඒ හිමි නම ගිනි තබාගන විනාඩි ගණනකින් සේයා රූ සහිතව මම මේ බ්ලොගයේම පොස්ට් එකක් දැම්මා පින්තුරත් එක්කම. අද ඒ පින්තුර ගුගලයා මකා ඇති මුත් සටහන නම් තියනවා. මෙතැනින් කියවන්න. එදා ඒ සටහනට කමෙන්ට් 150කට ආසන්න ගණනක් ලැබුණා. එදා ඒ තරම් කතාබහක් ඇති වූ සිද්ධිය අද කාටත් අමතක වෙලා. විශේෂයෙන්ම දුක එදා දේහය එක්ක මහා හඩ නැගුවන්ද නිහඬව සිටිමයි.
මෙය කිසිසේත්ම ආගම්වාදය ඇවිස්සීම සඳහා දමන ලද පොස්ටුවක් නොවන වග කරුණාවෙන් සලකන්න.