පුරවැසි මාධ්‍යකලාව මඩ දේශපාලනය හා free media

ඡන්ද උණුසුම දැන් පහව ගොසිනි. කවුරුන් කැමති වුවත් කවුරු අකමැති වුවත් දැන් ශ්‍රී ලංකාවේ ජනපති මෛතී ය. අගමැති රනිල්ය. ඉදිරි වසර 5කට ජන වරම ඔවුන් වෙත ලැබී අවසන් ය. 

සිව්වන වතාවටත් අගමැති ධුරය හොබවන ප්‍රථම ආසියාතිකයා ලෙස හෙට දින රනිල් වික්‍රමසිංහ ලෝක ඉතිහාසයට එක් වෙයි. එසේ සිවු වරක් අගමැති ධුරය හෙබවු පළමු වැනියා ලෙස වාර්ථා වන්නේ බ්‍රිතාන්‍යෙය් එවර්ට් ග්ලැඩ්ස්න් ය.

මැතිවරණය ප්‍රකාශයට පත් වූ දා සිට ම සයිබර් අවකාශය අරුම පුදුම තැනක් බවට පත් විය. විටෙක දැඩි පිළිකුල් සහගත විය. තවත් විටෙක අපහාසාත්මක විය. තවත් විටෙක උපහාසාත්මක නොවූවා ද නොවේ. රිසි රිසි පරිදි තම කැමැත්තට තම ෆැන්ටසි තුළ ඒ ඒ පුද්ගලයන් ගන්නා හීන් ආතල් දෙස බහුතර පිරිසක් උපහාසාත්මකව බලා සිටි බව නම් දන්නෝ දනිත්.

සයිබර් අවකාශයේ තමාට ඇති හිමිකම තුළ තමන්ට කැමති දෙයක් ලියන්නට කිසිවකුගෙන් තහන්චියක් නැත. මාධ්‍යයක ඇති වැදගත්කම මෙන්ම අපක්ෂපාතී බව පිළිබඳ නන් දොඩවන්නෝ ද හැසිරුණු අයුරු කාටත් නිරීක්ෂණය කරන්නට සයිබර් අවකාශය කදිම වේදිකාවක් ම විය.

ජන්ද හිමි කම ඇති ඕනෑම පුද්ගලයකුට තමන් කැමති දේශපාලන මතයක් දරන්නට අයිතියක් ඇත. ඒ මතය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නට ඇති අයිතියට ද  එක සේ ගරු කරමි.

එහෙත් සයිබර් අවකාශය වැනි අතිශය නිදහස් මාධ්‍ය භාවිතය තුළ; ලංකාවේ ප්‍රධාන ධාරාවේ සියලුම පක්ෂයන් හි අනුගාමිකයෝ හැසිරුණේ සිය පක්ෂයේ මතය හෝ ඉදිරි ක්‍රමෝපායන් වඩාත් හොඳින් ජනතාව වෙත ගෙන යාමකට වඩා එකිනෙකා කෙරෙහි වූ ක්‍රෝධයෙන් යුතුව ක්‍රෝධය පිටකරගන්නා මාධ්‍යයක් ලෙස ය. ඉතා පිළිකුල් සහගත වෛරී මඩ ගොහොරු මෙහිදී අප කා හටත් දැක ගන්නට ලැබිණි. මේ චෝදනාව  හැම පක්ෂයක් දෙසටම එල්ල කිරීමට පසුබට නොවෙමි.

දැන් 'තමන්ගේ මැට්ටං තම්මැට්ටං' යන යෙදුම මා දෙසට දමා ගසන බව දනිමි. එනමුදු කනගාටුවට කරුණ එය නොවේ.

සයිබර් අවකාශය තුළ දීර්ග කාලයක් ගත කරමින් සිය මතවාද, ප්‍රවාද ගොඩනගමින් සයිබර් අනන්‍යතාවක් ඇතිකරගන සිටි පිරිස් ද ඉහත පෙන්වා දුන් මඩ කරි ගොඩ පෝෂණය කරන්නට පෙළැඹීමයි. (අතලොස්සක් ලේඛකයෝ එසේ නොවූහ. ඔවුනට ප්‍රණාමය. ඔවුන් සිය මතවාදය මැනවින් සමාජ ගත කොට තිබිණි)

එවන් අනන්‍යතාවක් ගොඩනගා ගත්තවුන්ගේ සටහන් ලේඛන පරිශීලනය කර ඒ දත්ත ඔස්සේ යම් යම් කරුණු කාරණා ගැන සාධාරණ යැයි මතයකට පැමිණෙන අති විශාල පාඨක පිරිසක් තමන් වටා සිටි බව ඔවුන් අමතක කොට දමා තිබිණි. බ්ලොග්, මුහුණු පොත, ට්විටරය වෙබ් අඩවි ඔස්සේ එසේ තමන්ටම අනන්‍යතාවක් ඇතිකරගත් පිරිස් කෙරෙහි පාඨකයන් විශ්වාසයක් තබා කතා කරනු අප බොහෝ අවස්ථාවල අසා ඇත දැක ඇත. "ආ ඒ කාරණය ගැන අහවලාත් ලියල තිබ්බා", "අනිත් ඕප දුප වගේ නෙමේ එයා ලිව්වනං", මෙවැනි වැකි ඔබේ දෙසවනටත් ඇසී ඇති. එවන් වූ විශ්වාසය මඩ වලකට බැස කඩකර ගැන්ම ය කනගාටුවට කරුණ.

ජනතාව එක් රොක්වන මාධ්‍යයක් විනාශකරන්නට යොදාගත හැකි හොඳම මෙවලම ද එම මාධ්‍යයම යොදාගන මඩ ව්‍යාපාර තොග ගණන් ඇරඹීමයි. 
එකල විකල්ප පුවත් පතක් ලෙස චින්තන ජයසේන ආරම්භ කළ "කොලම" නම් තීරු පුවත් පත කෙරෙහි ජනතාව ආකර්ශනය වෙද්දී එවක පාලකයන් කළේ ඒ හා සමාන හොර තීරු පත්තර ගොන්නක් ජනතාව අතරට එවිමයි.
ජනතා මුදලින් ඇරඹි "හිරු" පුවත් පත එන්නට පෙර ම තවත් හොර හිරු පත්තරයක් එළියට ගෙනාවේ ය. මේ සියල්ල තුළින් වන්නේ පාඨක විශ්වාසය බිඳ වැටී යාමයි.

දැනුමැති පුද්ගලයන් සිටිනවා යැයි කියන යමක්කමක් දැනුම් තේරුම් ගත හැකි අය පරිශීලනය කරනවා යැයි කියන නිදහස්ම නිදහස් සයිබරය තුළත් මෙසේ වේ නම්..... නිදහස් මාධ්‍ය කලාවක් බිහිවෙයි ද? විශේෂයෙන්ම සයිබර් සටහන් තුළ අනන්‍යතාවක් ගොඩනගාගන ඇති පිරිස් මේ ගැන සැළකිලිමත් විය යුතුය.

නිදහස් මාධ්‍ය යනු තමන්ට හිතෙන ඕනෑම කුණු හරපයක් චරිත ඝාතනයක් කළ හැකි මාධ්‍ය භාවිතයක් ද?