සතුට සොයා.............

සතුට සොයමින් සැරිසැරුවෙමි. නිවෙස තුළ, මිතුරු ඇසුර තුළ, රැකියාව අතර තුර, පත්තර පිටු අතර, සයිබර් අවකාශය තුළ සතුට සොයා සැරි සැරුවෙමි. 

අහෝ ! කොපමණ කාලයක් ද? අඩ සිය වසකට ඉතාමත් ම ආසන්න කාලයක් සතුට සොයමින් මා විනාශ කොට ඇත.

ගෙවා දමන ලද මේසා විශාල වූ කාල පරතරයේ ඔබට සතුට හමුවුණිදැයි මගෙන් විමසනු ඇත.


සත්‍ය ලෙසම මට සතුට හමුවී ඇත. මේ අඩ සියවස තුළ සතුට, සංතෘෂ්ටිය, සැප, මෙන් ම සංතාපය දුක කඳුළ වේදනාව ප්‍රශ්චත්තාපය බඳු වූ සියලු ම හැගුමන් මට හමු වී ඇත.

අනේක ගැහැට විඳිමින් කල් යල් මරා මා ලබාගන්නා සතුට ටික දිනකින්ම වේදනාවක් බවට පත්ව යන හැටි මම දුටුවෙමි. ඉඳින් මම එයින් බැහැරව ඒ වේදනාව මගහැරවමින් යළි සතුට සොයා ඇවිදිමි. සංසාරික චක්‍රය මහ පුදුමාකාර ය.

ජීවිතයේ කිසිම තැනක පරිසමාප්තියක් නොමැති බව දැන් දැන් වැටහෙමින් පවතී. අහිමි වීම  මත සතුට සැපත රදා පවතී. හිමි වීම පිටුපස අනිවාර්යෙන්ම දුක සංතාපය පැමිණේ.

මහා දාර්ශනික ඇල්බෙයා කැමූ සිය ශුන්‍යවාදය හරහා ප්‍රචලිත කරවූයේ ද මේ දහම ම නොවෙද? 

නූතන වාදය, ප්‍රශ්චාත් නූතනවාදය, මනෝවිශ්ලේෂනය මේ කුමන නමකින් කුමන උදාහරණ සහිතව අර්ථගන්නවන්නට හැදුවත් සත්‍ය සත්‍යයම මිස වෙනකක් නොවේ.

මේ ගැඹුරු න්‍යය ම නොවෙද බෞද්ධ දර්ශනය තුළින් ඉතාමත් සරලව පෙන්වා දී තිබෙන්නේ. සරළම පිළිතුර අප අසලම තිබිය දී අප ඇවිද ගොස් ඇති දුරක්.

ගිය නුවණ ඇතුන් ලවාවත් යළි ඇද්දවිය නොහැකිය. හරි අපුරු කියමනක්

බ්ලොගයෙන් ඇත්ව සිටි කාලය තුළ නොදැනුවත්වම පසුගිය තුන්වැනිදා තුන් වැනි වියද පසු කර ඇත. එදා මෙදා මා සමග නිබඳවම රැඳි ඔබ සැම මගේ ශක්තියයි.