හිත ගිය මිනිසෙක් ගැන වදනක්

බුකියේ වත් පොතේ මං සෑහෙන කාලෙක ඉදන් හිටියත් එහි යාව ජීව සාමාජිකයෙක් වෙලා හිටියේ නෑ. වැඩිපුරම මං ගැවසුණේ බ්ලොග් එක්ක. ඔය අතරේ දවසක තමා මට ඇරියුමක් ආවේ කැලුම් බණ්ඩාර මලයගෙන්. අයියේ අපි පැදුරු සාජ්ජයක් කරනවා අපේ ගෙදර කියන ගෘපයෙන් ඒකට වරෙන් කියලා... ගෘප් ගැන මෙලෝ හසරක් නොදන්න මං එදා ගියා දෙහිවල තිබ්බ ඒ සාජ්ජෙට. අදටත් හුගාක් හිතවත්ව ඉන්න මිතුරු මිතුරියන් බොහෝ දෙනෙක් මං අඳුන ගත්තේ එදා තමා. එතැනට ගිය ගමන් සුප් කෝප්පයක් දීලා ඔයා සාමාජිකයෙක්ද කියල ඇහුවේ නෙත් නගයි සුනාලි නගයි.. අද වගේ මට මතකයි. කම්බා ඇඳපු සෙට් එක.
ඊට පස්සේ තමා කැවුමව හමුවුණේ..
කිසිදාක දැක නැතත් නිර්මාණ හරහා හදුණගත්තු ඒ කැවුමා මට දක්වපු ලෙංගතුකම හන්දම අද මට මිතුරු මිතුරියන් විශාල පිරිසක් ඉන්නවා.
එදා ඒ අවස්ථාව උදාකර දුන්නු කැවුමට ස්තුතියි..
එයින් කාලෙකට පස්සේ මට ආයිමත් ආරාධනයක් ආවා කැවුමගෙන්ම අපි පොලොන්නරු යනවා අයියත් එන්න බ්ලොග් කරුවන් හැටියට අයියටයි ඕනයටයි ආරාධනා කරනවා කියලා. ඒකටත් එක් වුණා. එදා තමා සහෘදයෝ කියන සමූහයට මං එකතු වුණේ. තවත් හුගක් යාළුවන් හමු වුණේ එදා. 
ඒ කැලුමට පින් සිදුවෙන්න...
ඉන් පස්සේ මං දායකත්වය දක්වපු ඉවෙන්ට් දෙකකට කැලුමට මාත් ආරාධනා කළා. ඒ දෙකටම ඌත් ආවා.....ලෙංගතුකම දෝරේ ගලා ගියා...
තාමත් ගෘප් තියනවා ඒත් කැලුමා ඒවයේ නෑ... මට මේක දරාගන්න හුගක් අමාරුයි......
උඹ සුන්දර මනුස්සයෙක් මලයා තව වචන ගොඩාක් හිතට ආවත් මං ඒවා කොටන්නේ නෑ... 
අදටත් මං උඹ එක්ක ඉන්නවා කැවුමෝ.... උඹේ ලස්සන නිර්මාණ මං තාමත් එදා වගේම රස විඳිනවා මලයා
උඹට ගොඩක් ස්තුතියි.........