මැලේ රටේ රාත්‍රියක් - Nightlife in KL Malaysia

බුකිට් බින්තන් හි දසුනක් සේයාරුව ගූගල්ගෙන් ගත්තේ
මේ විදියට අප කැමරා රැගෙන ගියේ නැත

මැලේසියාවේ ගෙවු දෙවන දින සවස් කාලය කුරේ සමග ගත කරන්නට ලැබිමෙන් අපි බොහෝ තැන් දැක ගත්තෙමු. වසර ගණනක් පුරා එරටේ දිවි ගෙවන්නකු ලෙස ඔහු ලත් අද්දැකීම් මත අප යා යුතු තැන් කියා දුන්නා පමණක් නොව ඒ තැන් කරා ඔහුගේම වාහනයෙන් අප රැගෙන යන්නට ද මේ සයිබර් මිතුරා අමතක නොකළේ ය. එහෙයින් ම අපට වෙනත් සංචාරකයෙකු ට අත් විඳින්නට නොලැබෙන ආස්වාදයක් මිහිරක් ලබන්නට ද අවස්ථාව උදා විය.

ආදර සරත් අයියා ගේ හමුව තවත් දිනකින් පසුව සිදු වුවත් සරා හා ගෙවුණු කාලයේ පිංතුර කීපයක් මෙතැන ට එක් කරන්නේ හිතවත් බ්ලොග් කරුවන් කීප දෙනකුම ඒ ගැන විමසා ඇති නිසාවෙනි. සරා පමණක් නොව පැතුමා මෙන්ම සිරාව ද මට මැලේ රටේ දී මුණ ගැසිණි.

සරත් ලංකාප්‍රිය සමග

බිත්තියේ පැතුමාව හමුවෙන්නත් අමතක කළේ නෑ

බ්ලොගය නිසා හට ගත් මිත්‍රත්වය

එදින රාත්‍රියේ අපේ සැලසුම් මොනවාද යන්න වීමසූ කුරේ අප අනුගමනය කළ යුතු දේ ද මැනවින් පහදා දී අපෙන් සමුගත්තේ ඉර අවරට ගොස් හෝරා කීපයක් ද ගෙවීමෙන් අනතුරුවය.

ක්වාලාලාම්පූර් පුරවරය රාත්‍රියට තරුණය. කොහේ සිට බැලුවද විදුලි ආලෝක සළුපිළියෙන් හැඩ වුණු පෙට්‍රෝනාස් හා කේඒල් ටවර් අප දෑස ඉදිරිපිට යෝධයන් සේ දිස්වෙයි. රාත්‍රි වින්දනයට චයිනා වීදිය ද කදිම තැනකි. කුරේ ගේ උපදෙස් මත නන් ඉයෑන් හෝටලයේ ම සිට මැලේ මධු විතක රස බලමින් හෝරාවක් දෙකක් ගෙවා දැමූ අප චයිනා වීදියට පිළිපන්නේ රාත්‍රී 10ට පමණය.

මහත් අරුමයකි. සැදෑ කාලයේ සාමාන්‍ය පාරක් සේ දිස් වුණු චයිනා වීදිය දැන් සැණකෙළි සිරියක් උසුලයි. විවිධ ජාතීන්ගෙන් සැදුම් ලත් ජනී යනයා දස දහස් ගණනෙකි. මග දෙපස විවිධ වර්ගයේ කෑම වර්ග සාදන සංචාරක අවන්හල් ය. මේ සෑම දෙනාම සොම්නසිනි. එකෙකුගෙන් අනෙකාට කිසිදු හිරිහැරයක් නැත. මේ නම් කන්නම උපන් ජාතියක් යැයි මට සිතේ. හැමෙකෙක්ම මහ විසාල ආහාර තොගයක් ගිල දමති. දුම් දමන විවිධ අහරින් මේ හැම කෙනෙකුගේම මේස පිරී ඇත. මැලේ ජාතිකයෝ කන්න ම උපන් ජාතියක් යැයි සමන් අතාවුදහෙට්ටි මිත්‍රයා ලියූ සරවක් නදිය දිගේ නම් පොතේ තැනක ඇත. එම පොත දොරට වැඩියේ අප මැලේ රටට එන්නට දින දෙකක් තිබිය දී මෙපුරවර යේ දී ම ය.

කොහොමද හිච්චි එකී

චයිනා වීදියේ කෑම

මුං රෑටනේ කුරුම්බා බොන්නෙත්

මේ ආප්ප නොවේ බත් වගේ කෑමක් ඊයම්
කොලයක් ඇතුලේ තමා තැම්බෙන්නේ

ඈතින් දිස්වන්නේ KL කුළුණ

අවට විසිතුරු දකිමින් නෙතට අහර ගනිමින් අපි දෙදෙන වීදි පුරා ඇවිද්දෙමු. ඒ ඉඳහිට තැනක සිට සුරුපිනියන්ගෙන් අපට ඇරයුම් ය. කිසිවෙකුගෙන් කිසිවෙකුට තහංචියක් ද නැත. එහෙත් අප සියල්ල නෙතින් දකිමින් සිත් සේ ඇවිද්දෙමු.

දැන් වේලාව මධ්‍යම රාත්‍රීයට ආසන්න ය. කුරේ මෙන්ම හිතවත් සරා අයියා ද කියා තිබූ පරිද්දෙන් අපගේ මී ළඟ සැලසුමට කාලය පැමිණ ඇත. ටැක්සි රථයකට අත දැමූ අපි බුකිට් බින්තන් යැයි කීවෙමු. මිල රිගිට් 20කි. කල් වේලා ඇතිව නියම මිල ගණන් දැනගන සිටි බැවින් අපි එය රිගිට් 10 දක්වා අඩු කරගන ගමන ඇරඹුවෙමු.

බුකිට් බින්තන් යනු සුපිරි සංචාරක වීදියයි. චයිනා වීදිය සුර පුරක් නම් බුකිට් බින්තන් යනු දෙව්ලොවකි. 

ලොව සුපතල කොක්ටේල් මධු විතක් තොල ගාන්නට ද රිසිසේ නැටුමින් ගැයුමෙන් වැයුමෙන් පිරිපුන් ආස්වාදයක් විඳගන්නට ද මේ කදිම වීදියකි. 

විදිය දෙපසම විවිධාකාරයේ රාත්‍රී සමාජ ශාලා ය. ඒ හැම තැනකම සංචාරකයෝ කති බොති නටති විනෝද වෙති. මේ විදියේ සරන්නට අප යද්දී කැමරාවක් රැගෙන නොයාම ගැන දැනුදු ඇත්තේ විස්සෝපයකි. කුරේ සහෘදයා අපට උපදෙස් දුන්නේ රාත්‍රී ගමන්වලදී කිසිම දෙයක් රැගෙන නොයන ලෙසයි. පාස්පෝට් එක හා අවශ්‍ය තරමට මුදල් හැරෙන්නට වෙන කිසිවක් අප රැගෙන නොගියේ එහෙයිනි.

එකී විදියේ වූ කැරෝකේ ශාලාවකට වැදුණු අපි කොක්ටේල් වඩියක් තොල ගාමින් මියුරු සංගීතය හා මුසුව නැටුවෙමු. සිත් සේ විනෝද වූයෙමු. නැටුමේ අපේ තනි නොතනියට එක් වන්නට සූරූපිණියන් එකිනෙකා පොර කති. කලින් වූණු දැනුවත් කම හේතුවෙන් මේ සියල්ල උපේක්ෂාවෙන් විඳගන්නට හැකි වීම ගැන හිතේ ඇත්තේ ආඩම්බරය මුසු සතුටකි.

පහත සේයා රූ සියල්ල බුකිට් බින්තන් හි විවිධ අවස්ථාය. ඒ සියල්ල ගූගල් වෙතින් උපුටාගන්නා ලදී

සිරි නරඹමින් විදිය දිගේ ඇදෙන ලොව විවිධ රටවල සංචාරකයන් ආකර්ශණය කරගන්නට විවිධ ජාතින්ගෙන් යුත් සුරූපිණියන් ගන්නා වෙහෙස ඇත සිට නැරඹීම ද ආස්වාදයකි. මෙහි කිසිදු ජාතිවාදයක් නැත ආගම් වාදයක් නැත. සියල්ලෝම මනුස්සයෝ ය යන්න මැනවින් පසක් වෙයි. එකම තැන රුසියානූ,චීන,ජපන්,මැලේ,නයිජීරියා,සුරූපිණියන් ය.ඇතමෙක් රන්වන් පැහැතිය. තවෙකෙක් සුදෝ සුදු ය. ඒ අතර කළුම කළු අප්‍රිකානු සුරූපිනියන්ද වෙයි. මේ හැමෝගේම අරමුණ සංචාරකයෙකු තම ගනුදෙනු කරුවා කරගැන්මයි.

පුදුමයකි අප දුටු අයුරින් මේ කෙල්ලන් අතරින් වැඩිම ඉල්ලුමක් තිබුණේ කළු කෙල්ලන්ට ය. අතිශය විනෝද බර මොහොතක වුව මගේ සිතේ මේ කෙල්ලන් ගැන ඇති වූයේ අනුකම්පා සහගත හැගුමකි. ජීවිතය ජය ගන්නට නේ තම මවු රටවල් අතහැර නොදන්නා රටක මේ සේවා සපයන්නේ.

මේ අනුකම්පා සහගත හැගුම මසිත වඩාත් තීවෘ වූයේ මේ කෙල්ලන් අතර සිංහල කෙල්ලන් ද සිටි නිසාවෙනි. ඔවුන් මුලින් සිතුවේ මාත් මිතුරාත් ඉන්දියන් හෝ පකිස්ථාන් ලෙසය. අප ශ්‍රී ලංකාවෙන් බව දන්නේ නම් ඔවුන් මග හරිනවා නිසැකය. අප බොහෝ දේ කතා කරම්න් සිට එකවරම සිංහල බසින් ඇය ඇමතූ කල ඇගේ මුහුණේ ඇති වූ දෝමනස්ස සහගත පෙනුම මගේ හදවත තාමත් හඬවයි.

මෙවන් ඉරණමකට අපේ කෙල්ලන් පත් ව ඇති අයුරු මා නොලියමි. මැලේ රාල යම් දිනෙක ඒ ගැන ලියාවි. මැලේ රාල දැනට ලියන දේ අනුව මේ ගැනත් ලියනු ඇත යන්න මගේ අනුමානය යි. නැතිනම් මගේ ඇරයුම මැලයෝ ඒ ගැනත් නුඹ නොදන්න විදියක් නෑ. ලියපන් ඒ වගත් තවත් අපේ කෙල්ලන් අමාරුවේ වැටීමෙන් වළකාගන්න.

උතුරා යන සතුටත් වින්දනයත් මිහිරියාවත් ඒ යටින් දිවයන සාංකාවත් සමගින් අප අලුයම් කාලයේ නැවතත් නවාතැනට පැමිණියෙමු. නිදි නැති දවසක තව හොරාවකින් පමණ ජෙන්ටින්ග් හයිලන්ඩ්ස් නරඹන්නට යා යුතුව ඇත. මේ හෝරාව ඒ අඩ නින්ද ට යි.

හමුවෙමු තවත් කොටසකින්.