මැලේ රටේ දී හමු වූ සයිබරයේ මිතු දම......My malaysia tour

සිතේ සතුට දෝරේ ගලා යමින් තිබුණු මොහොතක් වුව ගතට දැනෙන දැඩි වෙහෙසත් සමගින් අලුයම් කාලයේ අපි ඒ නුවරට සැපත් වුණෙමු. නගරය හාත්පස දැඩි අඳුරක් පැවතිය ද චයිනා ටවුම නම් සුපුරුදු නෙක වර්ණ විදුලි ආලෝකයෙන් බැබළෙමින් දිස් විණි.

මෙ'නුවර සංකේතය බඳු පෙට්රෝනා නිවුන් කුළුණු විදුලි ආලෝකයෙන් නැහැවෙමින් අප ඉදිරියේ ඇතින් දිස්වෙයි. 

අප දැන් සිටින්නේ ක්වාලාලාම්පූර් නුවර චයිනා ටවුන් නම් ස්ථානයේ යි. අප වෙනුවෙන් කල් වේලා ඇතිව වෙන්කර ගත් නවාතැන වූ 
'නැන් ඉයෑන්' හෝටලයේ දොරකඩට පැමිණිය ද කාමර අපට ලැබෙන්නේ දහවල් 12ට බව දැනගන්නට ලැබිණි. දැන් වේලාව උදෑසන පහට ආසන්න ය. 

සැලසුම් කළ පරිදි සිංගප්පූරුවේ සිට මෙහි එන්නට අප මුලින් තෝරාගෙන තිබුණේ දුම්රියයි. එනමුත් ප්‍රවේශපත්‍ර වෙන්කර ගැනීමේ ගැටලුවක් මත අප දුම්රිය අතහැර අධිවේගි මග ඔස්සේ පැමිණීම 
හේතුවෙන් පැය කීපයක් වේලාසනින් මෙ නුවරට එන්නට හැකිව ඇත. අපේ ගමන් මලු හෝටලයට භාර කොට විඩාව යන්නට මුණ කට සෝදාගත් අපි වීදියට පිළිපන්නෙමු. මේ මහා පුරවරයේ අපි තනි 
වූ වගත් සිතට දැනිණි.

මෙහි එන්නට මත්තෙන් මා මිත්‍ර නන්දික විසින් ලබා දුන් මැලේසියා සිම් පත සිහියට ආවේ මේ මොහොතේ යි. හනික එම සිම්පතට සක්‍රීය කර ගත් මා පළමු ඇමතුම ගත්තේ හිත මිත්‍ර සිරාට ය (සිරාගේ කාමරේ). කරුමයකි එය වැඩ නැත. දෙවැනුව හිත මිත්‍ර කුරේ ට ඇමතුමක් ගත්තෙමි. අහෝ දුකකි එය ද වැඩ නැත. මේ යක්කු ගස් නගින අලුයම් කාලයේ ඔහු ද නිදි ඇති. තෙවනුව සරත් අයියා ඇමතුවෙමි. (සරත් ලංකාප්‍රිය).

හෙලෝ මේ මිස්ටර් සරත් ද? ...... ඔව් කවුද? නුහුරු දේශයක පළමු සිංහල හඬ මගේ සවනත වැදිණි.

සරත් අයියේ මම නලින්......හෙලෝ මල්ලී මොකද මේ පාන්දරම... එනවා කිව්වේ දවල් නේද? 

එතැන් පටන් ලෙංගතු කම දෝරේ ගලා යන්නට විය. අද දිනයේ අපේ සැලසුම ද පැවසුවෙමි. ආ ගිය තොරතුරු සේම බොහෝ දෑ කතා කොට අවසන සරත් අයියා කී වදන තාමත් මසිත රැව් දෙයි.මල්ලි ඔයාලා ඇවිදින්න කිසි දේකට බය වෙන්න එපා. මොනවා හෝ ගැටලුවක් නම් මට කතා කරන්න. පැය බාගෙන් මං එන්නම්.. නන්නාදුනන රටක දී එවන් වදනක් මොනතරම් ශක්තියක් ගෙන දේද යන්න අමුතුවෙන් පැවසිය යුතු නැත.

රටවල් කීපයක ම මෙයට පෙර සංචාරය කොට තිබුණ ද ගොඩ බිම් මග ඔස්සේ රටකින් රටකට මා සංක්‍රමණය වූ පළමු අවස්ථාව මෙය විය. එය මට නවමු අද්දැකීමකි. එහෙත් එය ප්‍රසන්න අද්දැකීමක් නම් නොවී ය.

ශ්‍රී ලංකාවෙන් පිටත් වූ අපේ පළමු නවාතැන වූයේ සිංගප්පූරුවයි. එරටට ඇතුළු වීම බොහෝ ප්‍රිය ජනක විය. සිනහවෙන් යුතුව එහිදී ලැබුණු පිළිගැනුම ශැන්ගි ගුවන් තොට පිළිබඳව අප සිත් තුළ ඇති කළේ 
පහන් හැඟුමකි. එරට දිනක් ගත කොට පසු දින මැලේසියාවට ගමන ඇරඹුවෙමු. විනාඩි 20ක් වැනි කෙටි කලකින් අප සිංගප්පූරු මැලේසියා මායිමේ ය. පළමුව සිංගප්පූරුවෙන් පිට විය යුතුය. එතැන ද කිසිදු හිරිහැරයක් නොමැතිව තරණය කළෙමු. එතැන් සිට විනාඩි 10ක පමණ ගමනකින් පසු මැලේසියාවට ඇතුළුවෙන කවුළුවයි. මුස්ලිම් රටක් වන මැලේසියාවට අප ළගා වූයේ රාමසාන් දින යි. එහෙයින් බොහෝ පිරිස් එරටට ඇතුළුවන්නට පොදි කමින් සිටිය හ. සෙනග අතර තෙරපෙමින් අපේ වාරය එන තෙක් පෝලිමේ සිට අවසන වීසා සහිත ගමන් බලපත්‍රය එහි සිටි නිලධාරිනියට පෑවෙමි. 

ඇගේ මුහුණේ ඇඳීයන අඳුර සැණෙකින් මට නිරීක්ෂණය විය. මගේ හිසේ සිට පාදාන්තය තෙක් නිරීක්ෂණය කළ ඇය වෙනත් තැනක සිටි ඇගේ ඉහළ නිලධාරියෙකු ඇමතූයේ ඇගේ භාෂාවෙනි. එහි මට වැටහුණේ සිරි ලංකා පාස්පෝට් යන වදන් කීපය පමණි. 

අනෙක් පෝලිමේ සිටි මගේ අනෙක් ගමන් සගයාටද එම ඉරණමම අත්ව තිබිණි. ඒ සමගම එතැනට පැමිණි නිලධාරීන් දෙදෙනෙක් දහස් ගණනක් ජනයා මැද අප දෙදෙනා දෙතැනකට කැඳවා ප්‍රශ්න කරන්නට විය. හරියට කොල්ල කරුවන්ගෙන් ප්‍රශ්න නගන්නාක් වැනි හැඟුමකි අපට 
ඇති වූයේ. සියල්ලට අප සාර්ථකව පිළිතුරු දුන්න ද ගැලවුමක් නැති හැඩකි. 

ඔවුන් ගේ මුහුණු තුළ වූයේ තෘප්තිමත් වූ ගතියක් නොවේ. ඔවුනතර කතාබහෙන් අපට හැඟී ගියේ අප දෙදෙනා ද මැලේසියාවේ රැකියා සොයා සංචාරක වීසා මතින් එරටට ඇතුළුවන්නට තැත් කරන්නන් දෙදෙනකු බව ය. 

ඒ වන විට මා සතුව මගේ රාජකාරී හැඳුනුම් පතක් නොතිබුණ ද මා මිතුරා සතුව ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය හැදුනුම්පත හා ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රවෘත්ති දෙපාර්තමේන්තුවේ හැදුනුම් පත විය. අප වහා එම හැදුනුම්පත් ඉදිරිපත් කෙරුවෙමු. අවශ්‍යනම් අපේ තානාපති කාර්යාලයෙන් අප ගැන විමසිය හැකි බව ද දැනුම් දුන්නෙමු. එම හැඳුනුම්පත් පරික්ෂාවෙන් පසු ය ඔවුන් සෑහීමකට පත් වූයේ. අවසන අප රසිතියාදු කිරීම ගැන සුලු සමාවක් ද අයැ ද අපට එරට ට ඇතුළුවන්න ට අවස්ථාව ලබා දුනි.

පසුව අප සොයා බැලුවේ මෙසේ වන්නේ ඇයි ද යන කාරණාවයි. එහිදී ය අපට වැටහුණේ මැලේසියා රැකියා සඳහා ජාවාරම් කරුවන් තරුණයන් එරටට ගෙන යන්නේ මේ මාර්ගය ඔස්සේ බව. එහෙයිනි ඔවුන් දැඩි විමසිල්ලෙන් පසුවන්නේ. ඉන්දීය - ශ්‍රී ලංකා ගමන් බලපත්‍රලාභීන් මෙහි දී දැඩි සෝදිසියකට ලක්වෙන්නේ මේ ජාවාරමට මේ දෙරටේ වැසියන් කෙතරම් සම්බන්ධද යන ඉගිය අපට ලබා දෙමිනි.

හිත මිතුරනි, සංචාරයකට හෝ මැලේසියාවට යන්නේ නම් මේ මග ඔස්සේ නොයන්න. කවුරු කොහොම කිව්වත් රැකියා වීසා කලින්ම ලැබි නොමැතිනම් මොනම හේතුවකටවත් එරටට රැකියා සඳහා නොයන්න. ජාවාරම් කරුවන් ඔබ ඉදිරියේ මවා පෙන්වන සොඳුරු පරිසරයක් එහි නැත. 

සිදුවන්නේ අමා දුකක් විඳින්නට පමණි. මේ ගැන මැලේ රාළ බොහෝ විස්තර ඔහුගේ බ්ලොගයේ සටහන් කර තිබේ.

මැලේසියා ආගමන විගමන කාර්යාලයේ එවන් කට්ටක් කෑ පසු ය අප ක්වාලාලාම්පූර් පුරවරට පිවිසියේ. ඉතින් එහිදී ඇසූනු පළමු සිංහල කට හඬ සරත් අයියාගේ වීම තුළ අප සිත් තුළ ඇති වූ චිත්ත ප්‍රමෝදය තව දුරටත් කිව නොයේ.

චයිනා වීදියේ ඉන්දියන් කඩයකින් උදෑසන අහර ගත් අප එදින උදේ වරුව බටුකේව්ස් ගුහා සංකීර්ණය නැරඹිම සඳහා යෙදවූයෙමු.

එතැන ඇත්තේ ද අමුතුම චමත්කාරයකි. මෙය කෙසේ නිර්මාණය වූයේ දැයි විශ්වාස කළ නොහැකි තරම්ය. හින්දු ආගමික ස්ථානයක් සේ අද ක්‍රියාත්මකව පවතින මේ ගුහා සංකීර්ණය දැක ගන්නට අප දෑස් වාසනාවන්ත විම පිළිබඳව අපි උදම් වුයෙමු. 

බටු කේව්ස් ගුහා සංකිර්ණයේ දී

ක්වාලාලාම්පූර් චීන පන්සල

සවස් වරුවේ අප රැගෙන යන්නට හිතවත් කුරේ (මැලේසියාවේ වෙසෙන ශ්‍රී ලාංකික ඉන්ජිනේරුවරයෙකි) පැමිණියේ ය. කිසි දිනක දැක නොතිබුණත් සයිබරයේ මිත්‍රත්වය හේතුවෙන්ම ඔහු මුළු සවස් වරුවම අප හා ගත කළේ ය. 

එපුරවර නරඹන්නට ඇති තැන් කීපයකටම ඔහු අප දෙදෙනා රැගෙන ගියේ ය. චීන පන්සල, ශ්‍රී ලංකා විහාරය, මෙන්ම ලොව පුදුම ඉදිකිරිමක් මෙන්ම කලක් ලොව උසම ගොඩනැගිල්ල ලෙස වැජඹුණු පෙට්‍රෝනාස් බලන්නට අප රැගෙන ගියේ ද කුරේ ය.

හිතවත් කුරේ එරට දී පෑ ලෙංගතු කමට මල් මිටක් පුදමින් අදට නවතින්නම්. හිතවත් සරා සමග ගෙවුණු දිනය ඉදිරි ලිපියකින්.